Zomaar een geluksmomentje 1
Zomaar een geluksmomentje….dit is deel een. Ik deel die momentjes graag. Ze zijn maar heel kort, maar ze maken je dag…Deze bijvoorbeeld
Heel vroeg in de ochtend word ik wakker: het regent.
Ik draai me om in mijn slaapzak en bedenk dat het wel droog zal zijn als ik weer wakker word.
Wat later word ik wakker en zie het koppie van manlief boven zijn slaapzak uitsteken.
Hij geeft me een kusje, ik geef hem een kusje.
En dan luisteren we samen naar de regen.
Geluksmomentje 1
Het is 8 uur in de ochtend als ik met de hond uitga. Het is grote vakantie dus de scholen zijn dicht: het is stil in de wijk. Ondanks dat het een drukke wijk is, waan ik me even alleen op het smalle fietspad wat de wijk doorsnijdt. Het is nog vroeg en fris buiten, ik ruik de aarde, zie de zon door de blaadjes van de bomen schijnen.
Dan komt er een jonge vrouw op de fiets me tegemoet rijden.Ze zingt:”hihih,hahaha…” een kinderstemmetje zingt mee. Spontaan val ik in: ”dat die beren smeren konden, hihihi, hahaha”
Even kijken moeder en kind verbaasd. Dan lachen ze en zetten het lied opnieuw in. Ik zing mee.
Zo gaan we zingend uit elkaar: zij richting Noorden, ik richting Zuiden.
Zomaar een geluksmomentje op een doordeweekse woensdag.
Geluksmomentje 2
Om 9.15 uur moet ik de deur uit. Het is hollen, hollen, hollen. Om 8.55 uur schenk ik een welverdiende mok koffie in.
Manlief staat onder de douche. Hondlief kijkt mij verwachtingsvol aan: ik heb kleren aan, dat betekent:uit!
Ik neem een slok koffie en vertel hem dat de baas hem zal uitlaten. Ik hoor de douche nog vrolijk kletteren.
Manlief wordt heel schoon, hondlief kijkt nog steeds verwachtingsvol…..
Ik besluit het op zijn Amerikaans te doen, met een kop koffie in de hand dus. Hond aan riem in ene hand, beker koffie in de andere.
Gelukkig ben ik ambidexter, dus het gaat best.
Als ik bijna weer thuis ben, kom ik een man tegen die, al lopend, een boterham naar binnen werkt.
“Kijk”, zeg ik tegen hen, “U hebt het brood, ik de koffie” “Samen zijn we wat”,antwoord hij.
“Samen zijn we ontbijt”, zeg ik.
Het is 9.07 en ik heb m’n eerste lach al binnen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!