Een stem die zegt: kom op...maak het goed (fictie...

Over een stem die je hoort zonder dat te willen

Het regende al toen ze opstond, bij het openschuiven van de gordijnen kwam er nauwelijks licht de kamer binnen. De hele wereld buiten was grijs, grauw en heel erg klein.

Eigenlijk vertoonde de buitenwereld opmerkelijk veel overeenkomst met de binnenwereld, op zijn minst met haar slaapkamer. Het felle peertje, waar al jaaaren een lampenkap omheen moest, belichtte zonder mededogen de uitpuilende wasmand, het onopgemaakte bed en de openstaande kastdeuren.

Ze schoot snel haar oude vertrouwde ochtendjas aan en zocht pantoffels voor haar koude voeten.
Na een paar minuten staakte ze haar pogingen: dan maar koude voeten. De kat zou er wel weer mee aan de haal zijn gegaan.

Het Senseo apparaat was snel aangezet en terwijl het zijn gorgelende geluiden produceerde (wat een smerige geluiden zijn dat eigenlijk, dacht ze ) gaf ze de kat brokjes. En noteerde in een “note to self” dat de kattenbak verschoond moest worden.

Het Senseo apparaat was uit geprutteld. Met haar mok koffie ging ze op de bank zitten, haar koude voeten trok ze onder zich.
Wat te doen vandaag? De vrije dag, waar ze zich best op had verheugd, strekte zich ineens eindeloos en grauw voor haar uit.
Niemand om iets mee te ondernemen…niemand om de grauwheid van de regen weg te lachen…

“Je moet met haar gaan praten” , zei een stem in haar. “NEE”, had ze dat hardop gezegd? Ze keek naar de kat die verschrikt naar haar keek. Kennelijk wel dus…

Ze zuchtte, nam een slok koffie. En nog een slok. Wat was er toch met die koffie? Hij was gewoon niet lekker. Bitter, lauw. En die regen hield ook maar niet op.
“Je zeurt”, zei die stem. “Je hebt er de pest in. Je zat fout. Kan gebeuren. Maar je moet het wel toegeven”. Was er vroeg ze zich af, ergens een afstandsbediening waarmee ze die stem uit kon zetten?

Maar de stem was genadeloos. “Ze houdt van narcissen, koop een bos, bel aan…”
Ze bracht haar koffie terug naar het aanrecht, liep naar boven en kroop terug in haar onopgemaakte bed. Maar de stem achtervolgde haar tot onder het dekbed….

Een uur later stond ze bij de supermarkt en kocht een bos narcissen. “Kom op”, zei de stem. “Je weet waar ze woont…..”

Een kwartier later, zette ze het Senseo-apparaat aan. “Die narcissen, fleuren de hele boel wel op”, dacht ze bij zichzelf.