Zo leuk: superfoods,
Ik kan er zo om lachen: verhalen over superfoods.
Vroeger was ik verzot op verhalen over schoonmaakmiddelen: je weet wel.
“Koop een fles van Dittum, draai de dop eraf, laat een uurtje open staan en ….SCHOOOOON is je huis.”
Dat mocht ik graag lezen.
Toen kwamen de superfoods en dat was nog veel leuker: neem een gojibes en je veroudert nooit meer! Knabbel op tarwegras en je springt weer als een hinde over de salontafel.
Eerlijk is eerlijk: tarwegras lijkt me vreselijk smerig, maar daar gaat het niet om!
Het gaat om het idee.
En het is een verleidelijk idee, geef toe. Je zit nu nog stram op de bank: maar je hoeft maar een weekje aan het tarwegras en huppetee: daar ga je, hordenlopen als een malle.
een tweede gedachte over superfoods
Wat ons een klein beetje achterdochtig had moeten maken met betrekking tot superfoods, is de enorme omloop snelheid van deze voedingsmiddelen. In rap tempo verschenen: gojibessen, cacaobonen, hennepzaad, tarwegras. Maar ook bosbessen, rode druiven, knoflook, vette vis (omega-6-vetzuren), olijfolie, bepaalde noten, donkere chocolade en de zoete aardappel
Best een rijtje, vind ik. Het grappige is dat er wat oude getrouwe inzitten: olijfolie en vette vis, maar wie van jullie had ooit van de gojibes gehoord voor het een superfood werd? Ik niet.
En tot een paar jaar geleden, was een bosbes een bes die je als heel veel mazzel had, in het wild kon vinden. Juist ja, in het bos tijdens zo’n lekkere gezonde herfstwandeling
Nu koop je ze met plastic emmers tegelijk. Eerlijk gezegd: geef mij maar een aalbes… Over aalbes gesproken, valt het jullie ook op dat je aalbessen alleen in het seizoen (de zomer) kan krijgen terwijl je het hele jaar doodgegooid wordt met bosbessen? De vraag hoe duurzaam een en ander is, moet naar een volgend blog.
Ver weg…
Want ik wil het nog een tel hebben over een superfood dat bij ons helemaal geen superfood is, maar bij de Amerikanen wel. Ik heb het over niets minder dan: boerenkool! Kale in goed Amerikaans.
Ja, lieve lezers, ook voor superfoods geldt: wat je van ver haalt, is lekker.
lees ook eens: mijn ochtenjas en ik!
Ik let eigenlijk nooit op dingen als superfoods. Momenteel ben ik wel bezig om weer veel meer groente en fruit in mijn eetpatroon te krijgen en minder vet en suiker.
ik mag niet veel blauwe bessen vanwege de hoge koolhydraten en superfoods..nooit wat mee gehad haha, ik eet wat ik moet eten en dat is een hoop groente en vlees en eieren
Ik heb weinig met superfoods, met de term alleen al niet. En die boerenkool vind ik inderdaad hilarisch, al gaat dat hier bij ons alleen in de stamppot en niet door één of andere superfood-smoothie.
Aalbessen… dat is lang geleden joh… die hadden mijn grootouders altijd in de tuin staan. Ik koop zelf wel regelmatig een bakje blauwe bessen, niet zozeer omdat ik superfoods geloof, maar wel omdat ik het lekker vind in een schaaltje kwark of griekse yoghurt.
Ik heb echt niks met bessen, niet met bosbessen maar ook niet met aalbessen. We hadden ze wel altijd in de tuin.
“Je springt weer als een hinde over de salontafel”. Beeldend hoor Felice :) doet mij denken aan die keer dat ik dat als klein kind deed voor Oma en Opa (en wel even over een krukje zou springen). Vervolgens bleef hangen met een voet en ik – met melktanden en al – vol op de stoeptegels belandde. Waardoor mijn ‘grote mensen-tanden’ zoals ik dat destijds noemde als een volleerde Zoef de Haas naar voren zijn gegroeid. Jaren aan beugels verder staan ze recht (al groeit het nu weer wat scheef). Maar goed. Dat allemaal naar aanleiding van je zin. Ik gebruik alles wat ik lekker vind. Toevallig wel blauwe bessen. Maar echte ‘superfoods’ koop ik niet speciaal. Tenzij ik het in een blogbox of iets dergelijks krijg. Dan eet ik het wel graag.
Ik heb niets met superfoods. Ik eet gezond en gevarieerd
Hier hebben we weinig superfoods in huis wel eten we gezond