WAT NOU? MANNEN DIE ZICH ACHTERGESTELD VOELEN? door BlogGerda

Het is een paar weken geleden dat ik in mijn auto reed, op weg naar een oom. De radio stond aan: tijd voor het journaal. Het volgende werd verteld:

l. Het volgende werd verteld: Mannen voelen zich achteruit gesteld bij vrouwen want er is heel veel onderzoek naar borstkanker, terwijl zaadbalkanker minder aandacht krijgt. Mijn eerste reactie was dat dit logisch is. Ik heb als verpleegkundige op Oncologie gewerkt en zaadbalkanker komt niet heel veel voor, lang zoveel niet als borstkanker. En onderzoek is er genoeg naar.

De volgende gedachte die ik had, voerde me terug naar de jaren tachtig ik had toen een vriendin, die best geëmancipeerd was. En zo ik werd dat ook. Wij vonden dat mannen net zo goed iets in het huishouden konden doen, de kinderen konden verzorgen en ons vrouwen een betaalde baan moesten laten zoeken. Er waren VOS groepen. ( Vrouwen Oriënteren zich in de Samenleving ), daar gingen we naar toe alsook naar de vrouwencafés. Er ging een nieuwe wereld voor mij open en ik had er de nodige gesprekken over thuis.

Bij mij waren er echter bijna geen belemmeringen om mijn weg te zoeken maar mijn vriendin ging scheiden. Ze kreeg wat met de man van een ander en ze kreeg een betaalde baan.Hier moest ik dus bij dat bericht op het journaal aan denken. Vrouwen strijden al sinds de jaren 60 voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen en nu in 2017 voelen de mannen zich tekortgedaan. Mijn arm ging omhoog in de auto en ik lachte: Yess, we hebben gewonnen, eindelijk.

Ik ben een pleaser geweest, mijn hele huwelijk lang en ik deed alles voor mijn man. Niet dat hij dat wilde hoor, want ik heb de beste man die je maar kunt wensen. Ik kon me ontplooien zoveel ik wilde maar toch deed ik alles voor hem, ten koste van mezelf. Nog steeds heb ik er moeite mee om voor mezelf op te komen maar dat komt vast nog wel. Geëmancipeerd ben ik in mijn hart nog steeds en wij beiden leven daar ook naar.

Het onderwerp ( onderzoek naar zaadbalkanker) waarover ik deze gedachten kreeg, is natuurlijk heel erg Daarom zeg ik tegen u dat ik daarom niet juich van: we hebben gewonnen.

De jaren 60 en de jaren 80

Het was even de gedachte die mij onderweg vergezelde over hoe het voor mij was geweest in de jaren tachtig en hoe het begon in de jaren zestig.

Gelijkheid is er echter nog steeds niet helemaal maar ik durf te zeggen dat het tegenwoordig wel mogelijk is. Er moet alleen heel hard gestreden worden. Kijk alleen maar eens in de sportwereld hoe vrouwen nog zo onderbetaald worden, te erg voor woorden en ze vechten net zo hard. Misschien maken we het in deze eeuw nog mee, dat alles bijgetrokken wordt. Het zou feest betekenen voor mij. En met mij vele anderen.

lees ook dankbaarheid

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like