Waarom duurzaamheid op roken moet gaan lijken.
Of je er last van mag hebben is de vraag.
Toen ik 14 was, vroeg ik aan mijn beste vriendinnetje M.B. geef mij ook een sjekkie. Ze gaf me niet alleen een sjekkie, ze leerde om ook hoe ik hem moest draaien. “That’s what friends are for”
Ik rookte tot mijn 56 gelukkig en tevreden.Als ik meer dan een miljoen saffies heb weggepaft, zou het me niet verbazen.
Ik rookte mijzelf van een tijdperk waarin roken volkomen geaccepteerd en normaal was, tot een tijdperk waarin roken “not done ”is.
Het begon met die vervelende vent Meinsma, die ging vertellen dat roken ongezond was. Daar trokken we ons mooi niks van aan. Niemand had ons te vertellen of wij mochten roken. Dat hielp, na Meinsma was het lang stil…
Die hadden daar last van…
Toen waren er ineens mensen die vonden dat je in de klas niet meer mocht roken onder het motto: “daar heb ik last van…”
Er kwamen hoe langer hoe meer mensen die last van dat roken hadden. In de klas, in hun huis, in de kroeg en in de trein.
Ik vond ze stom en vervelend. Niemand heeft mij te vertellen of ik mag roken. Maar het viel niet tegen te houden. Mensen hadden er echt last van. En vonden – terecht – dat mijn plezier het hunne niet hoefde te vergallen.
De rest is historie: je mag nog steeds zelf weten of je rookt, maar je doet het privé. En eerlijk gezegd: ik moet er niet meer aan denken dat we met z’n allen in een cursus lokaal stevig zitten te paffen. Getsie!
de huidige discussie over milieu
In de huidige discussies rond klimaat en milieu valt me op dat je nooit eens kritische vragen aan elkaar mag stellen.
Neem bv mijn zwager die via Vietnam nog even naar Zuid-Afrika vliegt. Vindt hij leuk. Het is ondenkbaar dat ik op een verjaardagsfeestje tegen hem zou zeggen: “Hee, beste zwager, ik heb er eigenlijk best last van dat jij voor je lol een paar badkuipen kerosine over deze planeet uitstort. Het is ook mijn planeet, weet je. ”
Stel je voor dat ik zou zeggen: “Lieve buurvrouw, jij vindt een tuin bedekt met grote grijze tegels prachtig, ik vind het spuuglelijk. Maar het gaat het om mooi of lelijk. Jouw tegeltuin, helpt mee aan de opwarming van mijn straat, daar heb ik last van……”
Zoals we elkaar op roken hebben aangesproken, zo zouden we elkaar ook op klimaat vriendelijk gedrag moeten kunnen aanspreken. Anti-rook activisten hebben 40 jaar gelobbyd om het zo ver te krijgen, ik heb ze uit de grond van mijn hart gehaat. Maar het heeft succes gehad, ik kan niet anders zeggen.
Nu het klimaat nog. Laten we doorpakken net als de antirooklobby destijds. En wie weet gaat mijn zwager op de fiets naar Vlieland en vindt hij het nog leuk ook….
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!