Voorjaar. door Cynthia Poen

Een ode van Cynthia aan de lente

Zodra die zonnestralen weer een ietsiepietsie warmte geven krijg ik acuut de kolder in mijn kop. En
deze keer lijkt dat wel in het kwadraat te gebeuren. Het is bijzonder om te merken hoezeer ik naar
de warmte heb verlangd.

Naar het licht.
De afgelopen maanden waren zwaar. Zo ervaar ik dat echt. Alles was net een tikje teveel, te
zwaar, en te moeilijk. Nu heel veel zaken wat lichter aanvoelen valt dat samen met het licht dat ook
weer vaker aanwezig is.

een klein beetje lente…

Tijdens mijn thuiswerkdag nestel ik me gedurende mijn lunchpauze op die metalen vuilnisbak in
dat ene fijne hoekje van de tuin. Ik richt mijn gezicht naar het licht en mijmer heerlijk een half
uurtje. Ik gun het mezelf om hier gewoon te blijven zitten en laat mijn gedachten hun ding doen.

Ongegeneerd kleuren mijn wangen warm en rood. Man o man wat een genot.

Als ik weer naar binnen ga om de rest van de middag crisismeldingen en wat nog op te lossen zie
ik zomaar een vlek in mijn gordijn. Het huisstof, dat altijd zo fijn onzichtbaar is in het donker,
dwarrelt nu open en bloot door mijn woonkamer. En mijn ramen ogen ook ineens vele malen vuiler
dan ze waren in mijn geheugen.

voorjaarskriebel

De rest van de middag ben ik noestig aan de arbeid, maar mijn ogen dwalen af en toe richting
alles wat verre van proper is in ons huis.

Afgelopen week besloot ik een vrije dag te plannen. En geloof het of niet maar deze ‘absoluut
geen huisvrouw’ heeft haar gordijnen gewassen en is volop aan het poetsen geslagen.
Het was even doorbijten, maar ik ben er klaar voor, laat die lente maar komen!

Cynthia post al haar schrijfsels ook op haar eigen website https://cynthiapoen.nl/

en lees van Cynthia op VrouwenPower: moeder kloeken

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like