Dobbervissen voor vrouwen
gedachtes over vrouwen en vissen
Als kind woonde ik aan de rivier. De Vecht om precies te zijn. Wanneer we ’s morgens opstonden, lagen er vaak twee of drie bootjes voor het huis, met daarin een visser. Soms twee vissers. Voor de conversatie maakte het niet uit. Vissers zwijgen namelijk. Je hebt misschien wel eens gehoord van Visserslatijn, nou ik verzeker je dat is een geschreven taal. Echte vissers zwijgen.
Als we naar buiten gingen, liepen we naar het hek dat onze tuin van de Vecht scheidde en riepen heel hard: ”willen ze nog een beetje bijten??”. We hadden gehoord dat je daarmee de vissen wegjoeg.
Tevreden over deze diervriendelijke daad, voor acht uur ’s morgens, gingen we dan naar school.
vissen, gebeurt door mannen
De vissers waren altijd mannen. Daar heb ik mezelf nooit vragen bijgesteld. Logisch, een kind accepteert de wereld zoals die zich aan haar voordoet. Dat deed ik dus ook
Maar toen ik gisteren las dat er een wedstrijd dobbervissen voor vrouwen is, besefte ik dat ik het beeld: vissers zijn mannen, de afgelopen 60 jaar nooit heb bijgesteld.
In een sneltreinvaartje moest ik me zelf door de clichés heen loodsen. Zoals;” vissen is een ander woord voor niks doen, daar hebben wij vrouwen nooit tijd voor”. Of wat dacht je van: Lekker gezellig, je kan er niet eens bij kletsen” Toen ik begon te overwegen een blog te schrijven over hoe je lekker kan breien onder het vissen, heb ik mezelf streng tot de orde geroepen.
Vrouwen vissen, dat is hun goed recht. Als ze dat leuk vinden, moeten ze dat vooral doen!
Nederland telt zo’n 1,7 miljoen sportvissers en het vrouwenaandeel in die groep wordt steeds groter. In 2017 waren er 200.000 vrouwen en in 2020 telde de groep 430.000 vrouwen. Dat aantal is dus meer dan verdubbeld
bron RTL
Ik wens ze veel succes met het komende WK Dobbervissen. En om ervoor te zorgen dat er we mannen en vrouwen gelijk behandelen,zal ik binnenkort wat kleine eigenwijze zesjarige meisjes opstoken, ook bij vissende vrouwen te roepen : “willen ze nog een beetje bijten??”
lees ook eens: gezondheid en wat de spreekwoorden daar over zeggen
Vissen ik heb het nooit gesnapt dat komt denk ik door mijn add hoofd. Ik moet er niet aan denken om stil op een stoeltje te zitten en een beetje naar mijn dobber te kijken.
mijn vader was vroeger een fanatieke visser maar toen hij ziek werd…veranderde alles..hij vroeg elk jaar weer een visvergunning met zn verjaardag maar heeft helaas nooit meer gevist. laatst hebben we zijn vishengels enzo maar aan de buurjongens gegeven.
Ik ging vroeger wel eens mee vissen met mijn vader, maar had er het geduld niet voor.
Mijn vader viste vroeger en dan moest ik weleens mee, maar ik heb er werkelijk waar nooit de lol van ingezien. Zo slaapverwekkend…
Ik had vroeger een vriendje die had als hobby vissen, dan ging ik altijd mee.
Ik heb echt totaal niets met vissen. Ik zie de lol er niet van in
Vroeger ging ik wel eens vissen met m’n broer. Ik vond het geweldig, die rust en stilte, totdat ik daadwerkelijk een vis aan de haak had, want aaargh, hoe moest ik dat beest van het haakje halen?! Toevallig heb ik gisteren de film ‘Blue Miracle’ gezien. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal:
Ik zag dit op het journaal voorbij komen. Heel apart, en ook wel dat ik me afvraag: ‘Wat is daar in vredesnaam leuk aan?’ Maar goed, het is onschuldig vermaak, en lekker in de natuur. Beter dan dat stomme circuit Zandvoort met al die racewagens.