Vertrouwen geef je altijd vooraf.
Vertrouwen vooraf? Hoe bedoel je?
Ik weet niet meer wie ik het hoorde zeggen, ik meen dat het Claudia de Brey was, maar pin me er niet op vast. Gewoon dat je weet dat ik deze wijsheid niet van mezelf heb.
Ik hoorde die opmerking en ik was een tel helemaal stil. Je kent dat wel, dat je even je adem inhoudt.Ik had daar nooit bij stil gestaan, maar het is natuurlijk wel zo.
Vertrouwen vooraf geven
Ik heb een paar goede vriendinnen, van hen allemaal ( en bij eentje is het meer dan 35 geleden), weet ik nog het moment dat we elkaar aankeken en ik dacht: “Jij bent leuk. Met jou wil ik bevriend zijn.”
Die ander moet dat ook gedacht hebben, anders waren we geen vriendinnen geworden.
Daar is het vooraf gegeven vertrouwen goed terecht gekomen.
Soms komt het niet goed terecht, dan heeft je beoordelingsvermogen je in de steek gelaten. Dan zijn de tekenen die je later zo pijnlijk helder ziet je niet opgevallen. ( of heeft de ander ze handig weten te camoufleren.) Wanneer vriendschappen spaak lopen, dan doet dat zeer. En niets is dan erger- vind ik – dan mensen die roepen, “ joh, laat het los, laat het gaaaaaan”
En nu snap ik eindelijk waarom. De ander heeft iets van jou gekregen en dat heeft ze weggegooid. Zomaar. Zonder aantoonbare reden. Jouw vertrouwen.Weg.
Kast vol
Dat geeft een gevoel van enorme onrechtvaardigheid. Als die ander nu nog gezegd had: “Bedankt voor het vertrouwen, maar eerlijk gezegd, ik heb al een kast vol vertrouwen. Hier heb je het terug. Het is nog steeds helemaal heel, ik heb het keurig afgestoft op z’n tijd. Bedankt dat je het me hebt toevertrouwd. Maar maak er iemand anders blij mee” Dan gaat het nog. Nog steeds vervelend, maar met jouw vertrouwen is niet gesold.
Ik begrijp nu waarom mensen zo zuinig worden met vertrouwen vooraf schenken: je weet het maar niet, kan zo in de kliko belanden…
Kan je doen. Ik doe het niet. Ik begrijp nu beter waarom ik me zo gekwetst kan voelen als vertrouwen wat ik zo zorgeloos en vrij gaf door de afvoer verdwijnt. Een reden om er zuiniger mee te zijn, is het niet.
Vertrouwen kan je nu eenmaal alleen maar vooruit geven en het leven biedt nu eenmaal geen garanties…
Spijtig genoeg herkenbaar! Mooit berichtje!
Vertrouwen is heel kostbaar en wezenlijk vind ik. Ik moet altijd aan die uitdrukking denken: Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard.
ja die uitdrukking heb ik ook vaak in gedachten. Je ziet dat niet alleen in persoonlije relaties: ook in organsaties speelt het.
Wat een goed onderwerp en het is zo waar. Ook bij mij is een vriendschap op een gegeven moment opgehouden. Zomaar ineens. Voor haar was het alsof ik haar had laten zitten. Voor mij was het alsof ze alle energie uit mij had gezogen. Waar ik dacht dat het nooit meer goed kon komen (het voelde echt als het uitgaan van een relatie) is dat uiteindelijk toch wel gelukt. Van beide kanten kwam het goed. Nooit meer zoals het eerst was. Maar het vertrouwen wat er van beide kanten was, is op een losse manier toch weer terug gekomen.
o wat een mooi en hoopgevend verhaal! Ik kan me de situatie wel voorstellen: het is je vriendin en je wil klaar staan. Maar dan is het op een gegeven moment teveel. Over die balans moet ik ook eens schrijven…
Ik vertrouw niet meer zo snel een man en dat komt echt door dingen die met vorige relaties zijn gebeurd. Wellicht is het goed maar je past ook extra op! Voor sommige mensen betekent het gewoon niet zoveel, schijnt..
Met de tijd wordt je wijzer (of niet hehe) en zal het aantal vriendschappen afnemen. Ook hier wel eens meegemaakt dat het idd zo in de kliko belandde zonder dat je het door had…
maar je ontmoet ( althans dat is mijn ervaring ) ook weer nieuwe vrienden
Ja herkenbaar ook helaas. Heb me voorgenomen om nooit meer iemand te vertrouwen behalve mijn moeder.
oeps…dat is wel pittig…
Heel herkenbaar (helaas). Het ergste is wanneer je jaren lang dacht dat je vriendinnen was maar het toch niet zo bleek te zijn. Of je nu wil of niet daar blijf je mee zitten :(
heel naar is dat…blijft toch altijd een beetje “hangen”
Mooi, heel mooi en herkenbaar. Ik ben gigantisch onderuit gegaan in een vriendschap. een vriendschap waarvan ik dacht die eeuwig zou doen en al mijn vertrouwen had. Nu jaren later doet het nog steeds pijn, dat het vertrouwen blijkbaar niet voldoende was.
o, wat naar. Ik herken dat wel, blijft inderdaad altijd een beetje schrijnen.