Vertrouwen.

Ik vind vertrouwen net zwemwater: als je erdoor bent is het heerlijk…

Maar je moet even die duik nemen. Even …
Als jonge aankomende docent in de roerige 70-er jaren was een opleiding niet volledig als je niet ook stevig aan jezelf had gewerkt. Ik zeg dat nu misschien een beetje spottend, maar ik heb daar veel aangehad. Het idee achter dat “werken aan jezelf’ was dat je tijdens je opleiding moest leren zelf reflecteren, zodat je, als je afgestudeerd was, zou blijven leren.
Bij mij heeft dat prima gewerkt: een dag niks geleerd, een dag niet geleefd.

Mensen vertrouwen, was echt iets dat ik me eigen heb moeten maken. Had je mij gevraagd, destijds of ik mijn medestudenten vertrouwde, dan had ik direct en volmondig JA gezegd. Echter, in mijn opleiding namen ze geen genoegen met het woord…en gelijk hadden ze.

Vertrouwen oefenen

We deden vertrouwensoefeningen, jullie kennen ze vast wel. Je doet je ogen dicht, de groep gaat om je heen staan en dan laat je je vallen.
De eerste keren lukte me dat gewoon weg niet. Ik stond stokstijf stil…
De groep, ik weet het nog goed, ging heel dicht om me heen staan. Ik wist zeker dan ik niet zou kunnen vallen…en voorzichtig liet ik me gaan.

Als je erdoor bent is het water heerlijk: al snel had ik de smaak te pakken en liet ik me gewoon alle kanten op schuiven.
Het heeft me geleerd dat je vertrouwen schenken kan leren.
In de loop van de jaren heb ik gemerkt dat anderen vertrouwen alles te maken heeft met zelf vertrouwen en levenservaring.
Wanneer het leven je geleerd heeft dat je, als je valt, gewoon weer kan opstaan. Dat een blauwe plek op je ziel, zeer doet, maar niet dodelijk is, dan gaat dat vertrouwen geven steeds beter.

Dan komt er een dag dat je dat automatisch doet. En als dan blijkt dat ik dat onterecht deed, vertroetel ik mijn blauwe plek. En probeer te denken: een dag niets geleerd…..

lees ook dol op  het leven

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like