Verkleden en koken: sweet memories
Lang, lang geleden, ik was nog een basisschoolkind, stond er bij ons op zolder een hutkoffer.
Die koffer was gevuld met oude jurken van mijn moeder, wat oude schoenen (met hoge hakken) en wat tasjes. Een jurk zie ik zo nog voor me: dat was een gele avondjurk. Inmiddels zaten er in de tere stof heel wat scheuren, waarschijnlijk voor een groot deel omdat we er voortdurend over struikelden. Maar dat maakte he-le-maal niks uit.
Spelen op zolder
Als ik die jurk aan had, dan was ik prachtig! Samen met vriendinnetje kon ik urenlang op zolder spelen. Die prachtige jurk deden we keurig om de beurt aan. Terugkijkend denk ik dat hij daarom ook zo speciaal bleef. (Iets wat altijd kan en mag, verliest zijn charme)
Het spelen van kinderen heeft toch iets wonderlijks, vind je niet? Ik kan me totaal niet herinneren wat nu precies allemaal speelden en uitspookten daar op die zolder. Maar we waren er vaak zoet vanaf het moment dat we uit school kwamen tot etenstijd.
Verstilde tijd, waarin niemand ons stoorde, onder de warme hanenbalken van het dak. Tijd waarin we “mevrouwen” waren die zwikkend op hakken liepen, een tasje onder de arm.
Bij mijn beste vriendin, die een straat verderop woonde, stond geen hutkoffer met kleren op de zolder. Bij haar stond een oud kinderfornuisje. Of fornuisje: het was een complete keuken. Haar moeder zei, dat je er echt op kon koken. Dan moest je er meta-blokjes instoppen en die aansteken.
Hele maaltijden kookten we er samen op. Maaltijden die bestonden uit het koekje dat we bij de thee kregen en wat we verkruimelden in pannetjes. Het smaakte heerlijk Soms lukte het ons ook wat extra eten mee naar boven te smokkelen. Na lang zeuren slaagden we erin de moeder van mijn vriendin zover te krijgen dat we echt op het fornuis zouden gaan koken. Op een zaterdag . Dan kon haar vader ons helpen (waarom is vuur toch een mannending?) We deden het ook! En weet je: we vonden er niks an…Het was een hoop gedoe om een halve aardappel te koken.
Onze verkruimelde koek smaakte veel beter
Ik mis soms ook wel het onbezorgde aan de kindertijd. Als ik mijn zoontjes samen zie spelen kan ik er zo van genieten. Hun fantasie en verwondering over kleine dingen is iets was we als “volwassene” teveel missen.
Wat leuk geschreven! Mijn opa en oma hadden vroeger een hele grote zolder en hadden daar een schommel hangen.
Zo leuk om te lezen! Verkleden vond ik nooit echt leuk, maar ‘huishoudinkje’ spelen wel. Verkruimelde koekjes inderdaad en verknipte Fruitella’s in een laagje water haha. ;-p
De jurken vond mijn moeder vond ik altijd geweldig om te dragen
Ja, wij hadden vroeger ook een koffer met kleding van mijn moeder. Geweldig was dat, vooral die pumps! Iedereen wilde ook graag bij ons op zolder spelen
Wat heerlijk he, al die jeugdherinneringen? En stiekem wil je eigenlijk terug naar die tijd, of tenminste, dat gevoel van tijdloosheid en eindeloze fantasie.
verkleden deed ik ook zo vaak en koken iets minder want ik vond mijn poppenhuis op schaal gemaakt van ons toen huidige huis, gemaakt door mijn broer veel leuker :D. onze meiden kookte wel toen ze klein waren en was dan ook regelmatig mijn potten macaroni en bami kwijt haha