Van die kleine alledaagse ergernissen 

Is het je wel eens opgevallen, hoe alledaags ergernissen kunnen zijn? Kleine onbeduidende zaken, die toch geweldig je goede humeur kunnen aantasten. 
Dan zeg ik tegen mezelf: joh, zeur niet zo, er zijn ergere dingen… 

Maar als er nu een manier is om mij op stang te jagen en me een zeer slecht humeur te bezorgen, dan is het wel de opmerking: er zijn ergere dingen. 
Dus die zet ik met stip op een. 

Een dagelijks terugkerende alledaagse ergernissen

Een andere alledaagse ergernis, of eigenlijk een dagelijks drie tot vier keer per dag voorkomende ergernis is het kwijt zijn van mijn bril. Ik heb een vriendin die in zo’n geval wel eens behulpzaam wil roepen: “op je hoofd!”, maar dat is natuurlijk alleen maar superirritant. 

Nu zal je zeggen: “bril kwijt, eigen schuld, moet je maar beter opletten!” En dat is dus ergernis drie.  
“Waarom zijn we in staat mensen naar de maan te brengen en binnenkort ook naar Mars, maar lukt het niet een bril uit te vinden die komt als je fluit?” 
De vraag stellen is in dit geval niet haar beantwoorden. Maar het is wel kleine ergernis nummer 3. 

Nummer 4

Ergernis nummer 4 is van een geheel andere orde: dat is het voortdurend weg raken van mijn sokken, maar vooral dat ik de oplossing van mijn andere vriendin niet kan omarmen. Die trekt gewoon twee heel verschillende sokken aan. Staat leuk, pittig en eigenwijs. Zou toch bij mij moeten passen. Maar het lukt mij niet. Ik zit vast in mijn veel te keurige opvoeding… 

Daar heb ik trouwens vaker last van. Het lukt me niet om een warme maaltijd te eten met een lepel. Ja wel als we soep eten natuurlijk, maar de rest? Het lukt me niet. Manlief schuift met een gerust geweten de nasi op een lepel naar binnen… Iets in mij stokt… 
 
Misschien zijn het helemaal geen kleine alledaagse ergernissen, wie weet is het niet meer of minder dan mijn opvoeding… 

lees ook: je bent nu afgemeld, zegt mijn laptop

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like