Beroepsdemonstrant, wie en wat is dat...

Een tijdje terug las ik in het NRC dat er zoiets bestaat als beroepsdemonstrant.
Wat nu denk je, is dat een vak? Nou ja of het een beroep is, daar kun je natuurlijk over twisten, maar het verschijnsel bestaat. Er zijn er enkele honderden van in Nederland.

Ik begrijp dat de groep zich heeft gevormd op het moment van Break the system’, die in de nasleep van de financiële crisis rond 2014 zich afzette tegen „graaiende bestuurders en bankiers”.
De club bleef tegen. Waar tegen. Tegen alles.

Alles wat in hun ogen fout is en dat is hun goede recht. Je kan moeilijk tegen een demonstrant zeggen: “he, hallo, ik zag jou vorige week demonstreren om de hongerende dieren in de Oostvaartse plassen bij te voederen en nu zie ik dat je ook vindt dat je complot denkers niet op mag sluiten. Nou, nou, poeh poeh, jij hebt wel heel veel meningen hoor! Zou jij niet eens naar huis moeten gaan en bij een kopje thee eens rustig na moeten gaan denken wat je nu echt vind??”

Nee, zo zit Nederland niet in elkaar. Als we wat vinden dan mogen we daar wat van zeggen. En als we van honderd dingen wat vinden, dan mogen we van honderd dingen wat zeggen.

Wat ik me afvraag, is wel, lucht dat nu op? Maakt dat nu blij? Ontstaat er na een tijdje niet een zekere, zeg maar bedrijfsmoeheid bij een beroepsdemonstrant?
Ik stel me zo voor, je gaat op dinsdag demonstreren tegen het aantal asielzoekers in Nederland. Je hebt je spandoek met de tekst: “Teveel asiel is debiel” mee genomen.
Het was een leuke dag, een aantal van de demonstranten ken je al, iemand vond je spandoek leuk en heeft de andere kant gedragen. Het regende niet, er waren geen alleen geen aanvaringen met de politie, maar je kan ook niet alles hebben.

Woensdag neem je een vrije dag, voor de was en de boodschappen en donderdag ga je demonstreren tegen de gaswinning in Groningen. Je pakt je spandoek met de tekst…..

Enfin, zo, ga je jaren door. Dat kan. Er is in Nederland genoeg wat niet goed gaat, begrijp me niet verkeerd. Maar komt er dan niet een dag, dat zo’n beroepsdemonstrant denkt: “Uhhhh, wat was het vandaag ook alweer?”

Ik ben zo bang voor de beroepsdemonstrant, dat ze alleen een eindeloze stroom van zaken ziet, die niet goed gaan. Wanneer je je voor een zaak helemaal inzet, zie je zaken veranderen: ten goede of ten kwade, maar je bent deel van het proces, tot veranderen.

De beroepsdemonstrant is, vrees ik, ondanks zijn niet geringe inzet, toch niet meer dan een schim langs de zijlijn.