Toen ik zelf poetshulp was…

toen ik zelf poetshulp was, over stofzuigen, de randjes en koffie drinken

Mijn blog geen angst voor de werkster leverde veel herkenning. Vreselijke verhalen(die volgen nog, wees maar niet bang) maar ook een verhaal van Lydia van S, die in haar middelbare schooltijd bijverdiende als poetshulp. Bij de ene mevrouw moest ze gevouwen kranten op de keukenkastjes leggen. Waarom? Ze had werkelijk geen idee. Mevrouwen, wilden rare dingen: wat moet je nu met een wc-rol naast je bed… Ach je bent zestien en trots op het geld dat je verdient. En als mevrouw een wc-rol naast het bed wil hebben? Nou dan krijgt ze een wc rol doen we niet moeilijk over.

Ineens realiseerde ik me dat ik op mijn 17^de  een vakantielang alfahulp was geweest. Dan werd je door het Groene Kruis of zo op pad gestuurd om bejaarde mensen als poetshulp een handje in de huishouding te helpen.
Een gevaarlijke beroepskeuze: ik wist niet van soppen en poetsen. Het was nog de tijd van een meisje voor halve dagen. En zo’n meisje liep dus bij ons in huis rond. Mijn moeder had gestudeerd en was dus veel te geleerd om iets in huis te doen.  Nadat de meisjes voor halve dagen waren uitgestorven, is het nooit meer zo schoon geweest bij ons.

Ik was poetshulp, zonder poetservaring

Dus je kon wel zeggen, dat ik niet bepaald goed voorbereid op mijn werkplek verscheen.
Maar ik kon stofzuigen en dweilen en bedden opmaken. Bovendien wilde de meeste bejaarden graag gezellig koffie drinken. Daar leerde ik dat je met koffie een kan extract aangevuld met kokend water en lauwe melk met vel kan bedoelen. Een mok daarvan leegdrinken: ik rekende het onder het werk van een poetshulp.

Een middag stond ik in een keuken en riep de mevrouw uit de huiskamer: “doe je ook de randjes?”
“Ja, natuurlijk”, riep ik. Tot de dag van vandaag weet ik niet wat de randjes zijn.

Wat ik huishoudkundig te kort kwam, maakte ik goed in hulpvaardigheid. Een gazon dat moest gemaaid? Geen probleem ! Was de bakker om de hoek dicht? ( die hadden toen nog gewoon vakantie) dan fietste ik toch even de stad door en haalde brood?

Het was mijn missie te ontzorgen en dat deed ik met plezier. Ik heb er in mijn carrière als poesthulp nooit de kantjes van afgelopen. Hooguit de randjes…

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like