Tijd krijgt een andere betekenis….

Gedachten van een pensionado over tijd om na te denken.

En dan heb ik eindelijk alles afgerond in het dorp waar ik drieëndertig jaar  heb gewoond, waar mijn kinderen zijn opgegroeid, waar ik met dichte ogen en op een houten been, overal kan komen.
De laatste zaken ingepakt, de moestuin overgedragen, de laatste kopjes koffie gedronken.

De rust die over me heen komt, nu de eindeloze to-do list een einde heeft gekregen, is meer dan verrukkelijk. Hier kan geen sauna, geen dagje in de zon aan het strand tegenop, deze rust komt van binnen uit: het is klaar, het is over en het is uit.

Tijd om na te denken

En dan pas: he raar he, beginnen we echt te genieten van onze nieuwe stek, dagelijks lopen we de tien meter die ons scheidden van de Neder Rijn. En maken weer of geen weer een wandeling in de uiterwaarden.” Pensionado’s moeten streng voor zichzelf zijn”, roepen we, terwijl we de regen trotseren. Gierend van het lachen proberen we die grote shoppingmall te vinden, wat pas lukt als we Google maps van de fietsstand afhalen. En dan kopen we daar, na zorgvuldig overleg twee matjes om de pannen op te zetten.

Bij gebrek aan kast in de slaapkamer zet ik alle twaalf dozen met kleren twee aan twee op elkaar, in een lange rij tegen de muur. Mijn kartonnen klerenkast, niks mis mee. Voldoet voorlopig prima.
Die kast die komt wel, als de tijd rijp is

Onder het laminaat, blijkt een parketvloer te schuilen. Wanneer we de eerste paar planken weghalen, kunnen we het nauwelijks geloven. “Er zal wel wat mis mee zijn”, zeggen we tegen elkaar.
Maar er is niks mis, keurige vloer.
Wat gaan we met die keurig vloer doen? Vragen waar we heerlijk dagen mee bezig kunnen zijn.

Langzaam, heel langzaam realiseren we ons, dat we geen deadlines hoeven halen. Dat we deadlines willen halen. Tijd om na te denken en daarmee krijgt het een andere betekenis. Het kost tijd omdat ten volle te begrijpen.

Lees ook eens iets anders: Vrouwensport

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like