Thuiswerken
Omdat ik al een levenlang in de buitendienstverkoop zit is thuiswerken niet helemaal nieuw voor mij. Soms een halve dag, soms een paar uur voorafgaand aan of na afloop van een klanten bezoek, zo nu en dan een dagje om wat dingen in alle rust voor elkaar te krijgen.
wekenlang thuiswerken
Weken aaneengesloten thuiswerken is toch iets anders en dat geldt waarschijnlijk voor velen van ons. Ik probeer mijn werkdag zo normaal mogelijk te houden. Ik sta gewoon op tijd op, verzorg mezelf en kleed me netjes aan, alsof ik naar kantoor zou gaan of een klant zou bezoeken. Zodra ik mijn dagelijkse routine achter de rug heb start ik mijn computer op, maak een lijstje en begin met mijn werk alsof er niets aan de hand is. Maar er is wel wat aan de hand! Ik kan geen klanten meer bezoeken, dus kan ik ook mijn agenda niet vullen met afspraken, zoals ik dat gewend ben.
Ik moest echt wennen om me aan de kantooruren te houden. Aangezien mijn werkplek gewoon thuis is, ben ik eigenlijk altijd op mijn werk. Ik moet mezelf echt dwingen op tijd te stoppen en regelmatig pauzes te nemen.
thuis werken en de virtuele koffiepauze
Na een paar dagen in mijn thuiskantoor, begonnen mijn collega’s en ik af en toe virtuele koffiepauzes te houden. We begroeten elkaar aan het begin van de werkdag. Ondertussen heb ik al diverse virtuele klantenbezoeken gehad. Het is heel anders dan een fysiek bezoek op het bedrijf van de klant, maar het kan een handige aanvullende oplossing zijn, ook in de toekomst wanneer we dit alles achter ons hebben.
stilte
Ik woon in de stad en ben in het gelukkige bezit van een fraaie tuin. Ik dwing mezelf regelmatig naar buiten te gaan. Dat kan met thuiswerken… Gewoon even weg van het scherm, een beetje frisse lucht happen. Mijmerend in mijn tuin valt het me op dat alles anders is. Normaal gesproken hangt er een deken van achtergrondruis in mijn tuin. Lawaai van verkeer en andere activiteiten. Nu hoor ik alleen vogeltjes en insecten alsof ik ergens diep op het platteland woon. De strakblauwe hemel is gespeend van vliegtuigsporen, die er normaal altijd zijn. Het voelt gewoon een beetje akelig.
Al mijn persoonlijke activiteiten zijn gestaakt. Geen sport, concerten of gewoon een dagje shoppen met vriendinnen, geen familie of vrienden waar je even langs kunt gaan. De stilte van mijn tuin in de stad geeft me het gevoel dat de wereld tot stilstand is gekomen. Dat is natuurlijk onzin, want het leven gaat gewoon door, alleen een beetje anders.
Het is inderdaad een stuk rustiger op straat/buiten, maar vindt het eigenlijk wel prettig die rust.
Ja het is allemaal even wennen. Maar misschien wel fijn dat alles nu even soort van op pauze staat. Hopelijk waarderen we het leven meer later.
Gelukkig kan ik nog steeds uit huis en naar me werk. Ik ben de enige nog op kantoor. Dus heb nog niet hoeven wennen aan thuiswerken
Mooi geschreven dit: “Aangezien mijn werkplek gewoon thuis is, ben ik eigenlijk altijd op mijn werk.” Goed om te realiseren. En wat ik zo grappig vind om te merken als ik je blog lees, is dat ik die rust nu juist heel prettig vind. Geen vliegtuigen, niet al die auto’s, dat getoeter van vrachtwagens…ik kom helemaal tot rust. Ik zou eigenlijk best weg willen uit de Randstad ook al ben ik een geboren Rotterdammer 😜
Lastig is het af en toe he! Ik merk dat het zonnetje mij wel erg goed doet, lekker op mn dakterras.
Ja hè, het is bizar. In het begin moest ik heel erg wennen aan die stilte, maar inmiddels ben ik het wel wat meer gewend. Ik neem wel meer pauzes, want ik merk dat ik wat lichamelijke klachten krijg doordat ik geen goede stoel heb. Ik heb wel een fijne werkplek. ‘s Ochtends douche ik ook etc., maar trek wel iets makkelijks aan. Geen colbertje in ieder geval.
Ik trek ook geen mantelpakje aan hoor :)