Het aanrecht, waarom wilden we het houden...

In de Volkskrant van 18-06-2019 staat een artikel waarin wordt uitgelegd dat vrouwen keer op keer naar het aanrecht worden terug gejaagd.

Over de inhoud van dat artikel kan je het moeilijk oneens zijn. De wetten spreken voor zich.
Voor het gemak zet ik ze even onder elkaar

Table of Contents

Terug naar het aanrecht

* De man was het hoofd van de echtvereniging. Tot 1970. Hij moest de kost verdienen, de vrouw was hem gehoorzaamheid verschuldigd. Echt eerlijk waar dat stond in de wet !
* De vrouw was handelingsonbekwaam. Tot 1957. En wij maar lachen, om die Arabische landen waar vrouwen niks mogen….
* Vrouwen in overheidsdienst werden ontslagen zodra ze trouwden. Tot halverwege de jaren 50.
* De tweeverdienerswet. In 1983. Wanneer vrouwen gingen werken verloor de man zijn toeslag voor het feit dat hij alleenverdiener was. ( dat hield vrouwen effectief achter het aanrecht: het verschil in inkomen was nauwelijks de moeite waard)

Oke, al die wetten waren er en dan hebben we het nog niet over het actief voeden van het gevoel dat je een absolute loedermoeder bent, wanneer je gaat werken. Want dat hield vrouwen zeker achter het aanrecht

De vraag die ik mezelf stel…

Maar waar het artikel mij geen antwoord op geeft, waar ik nog nooit een antwoord op heb gekregen, is de vraag: waarom wilden die mannen, de vrouw toch sokken-stoppend thuis hebben.

Dat een gemiddeld mens gaat denken, gezien alle propaganda en wetten, dat het veel beter is dat de man de kost verdient en de vrouw de luiers verschoont, dat kan ik me nog enigszins indenken.
Het is niet gemakkelijk je los te maken van de algemeen heersende opinie. Anders denken, anders zijn vraagt een bepaalde moed. Dus dat men in zijn algemeenheid dacht, dat deze situatie de ultieme samenleving het dichtst benaderde, dat snap ik.

Maar waarom, en het is mij echt een raadsel, wilden de heren die beleid maakten, die vrouwen toch achter dat aanrecht houden? Wat hadden ze daar voor baat bij ? Wat heeft het voor nut van de ene helft van de bevolking te vragen om alle verantwoordelijkheid voor de financiën te nemen en van de andere helft van de bevolking te vragen alle zorg op zich te nemen.
Wat kon het ze schelen wie wat deed, zolang het maar gewoon gebeurde?

Snappen jullie de regeringsleiders van toen.

Lees ook eens: En het verschil is niet in ons voordeel