Stel, door mlknippenberg

1 juli 2015  Stel

Een groot oranje busje stopt. Gaat al lang mee. Voorin zit een stel. De man rijdt. Door het open raampje stem ik met de vrouw de eindbestemming af. Ik schuif de deur open en neem plaats op de smalle achterbank die vol spullen ligt. Maar voor mij is er plek genoeg.

Ribcolbertje
Zij praat het meeste met me, maar juist haar kan ik niet zien. Ik zit direct achter haar en over haar stoel hangt een ruim, lichtbruin ribcolbertje. Van hem. Daardoor zie ik alleen haar rechtervoet die ze nonchalant op het dashboard heeft gezet. Haar teennagels zijn werkelijk vlekkeloos, knalpaars gelakt.

Spullen

Ik kijk achter me en zie dat het raampje waardoorheen je achterin kunt kijken er niet meer in zit. Achterin liggen nog meer spullen en helemaal bovenop een grote contrabas in een beige hoes. En nu bedenk ik me dat de man me al zo bekend voorkwam. Hij heeft lang grijzig haar tot de schouders. En een zeer vriendelijk, relaxed gezicht. Die heb ik vast weleens zien spelen. In één of ander bandje in één of andere kroeg in Nijmegen. Zo’n 10 jaar geleden ofzo. En we hebben ons vast erg vermaakt.

Rugzak
Ze moeten bij haar ouders zijn. Die wonen ook in de Weezenhof. Tot tweemaal toe valt haar rugzak van de achterbank op de grond. Ik zet hem maar een beetje klem tussen de stoel en bank, zodat ie niet nog een keer valt. Ik rij helemaal mee tot ze er zijn. Dan kan ik binnendoor steken naar huis. Net zo makkelijk. Als we uitstappen springt er ineens nog een hond vanonder haar benen uit naar buiten. Helemaal niet gezien of gemerkt dat ie ook meereed! Het is een prachtig beestje.

Thuisvoelen
Ik dank ze voor de lift en wens ze nog een fijne, zwoele zomeravond. Ze drukken me op het hart dat ik een volgende keer weer mee mag. Hij zegt: “De volgende keer voel je je waarschijnlijk zo thuis, dat je die spullen die de hele tijd vallen gewoon achterin mikt!” Ja, wie weet. Mooi stel.

lees ook: Ik ben thuis hoor! Marjan Knippenberg

www.liftgeluk.nl[/I]

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like