Spaanse meubel perikelen door Margaret van Oers
Over meubels van ooit, Spaanse huiseigenaren en het groot huisvuil….
Tja… in Spanje op een motorjacht wonen was leuk, maar ook een beetje lastig. Om bankzaken, telefoon abonnementen en meer van dat geneuzel te regelen, hadden we een vast adres nodig. Bij een makelaarskantoor (agencia immobliaria, een woord waar ik nog steeds over struikel) was dat een paar jaar geleden zó geregeld. We huurden voor een heel schappelijke prijs een appartement in het centrum van ons stadje. Vlak bij de beste bakker, dat was mooi meegenomen.
Wij, onwetende Hollanders, kwamen er al snel achter dat de meeste huizen en appartementen gemeubileerd verhuurd worden. Stel je daar asjeblieft niks bij voor… Wat een troep! Bedden die elk weldenkend mens in de jaren 50 al bij het groot huisvuil gezet zou hebben, bij elkaar geraapt serviesgoed met stukjes eraf, zwartgeblakerde pannen. En dan een bank die zo doorgezakt was, dat je billen de vloer bijna raakten als je ging zitten. Ik tilde voorzichtig het kleedje op de armleuning op en legde ’t snel weer terug om alle vettigheid weer te bedekken.
We griezelden ervan en liepen met de eigenaar een rondje door het huis. Met hun toestemming verdween driekwart inderdaad op straat om meegenomen te worden door de groot huisvuil ophaaldienst. Die kwamen trouwens voor niets, want gitano’s liepen af en aan te sjouwen met het afgedankte meubilair. Opgelucht richtten we de flat in met onze Nederlandse ‘left overs’ en het zag er verrassend gezellig uit.
huisvuil?
Ondertussen is de boot bijna klaar voor de verkoop en wonen we in een fijn modern huis. We hebben vorig jaar dus afscheid van de flat genomen. De kritische eigenaar liep een rondje met ons door het praktisch lege appartement en vroeg: ‘Waar zijn de eetkamerstoelen?’ Nou, die afgebladderde, doorgezakte stoelen hebben we met jouw toestemming op straat gezet en vervangen door keurige stoelen met leren bekleding, die van de boot afkomen. ‘En de twee bedden in de logeerkamer?’ Die jaren 30 doorgezakte metalen dingen? Yep, ook weg! Daar nam de dame geen genoegen mee. Om geen gezeur of slechte naam te krijgen (Burriana blijft een dorp…) hebben we toegezegd twee eenpersoonsbedden bij Ikea voor haar te zullen kopen.
Door omstandigheden heeft ’t even geduurd, maar dit weekend hebben we de pakketten van de Zweedse meubelgigant afgeleverd. De man van de eigenares besloot er ter plekke nog een slaatje uit te slaan. ‘We missen de ronde tafel nog…’ meldde hij met een slinks lachje. Ik weet heel goed over welk gribus ding hij het had. Een spaanplaten cirkel op een eveneens wiebelende spaanplaten kruispoot. Die hebben we destijds natuurlijk ook het raam uit gekieperd! ‘Tafel? Rond Hup ! bij het groot huisvuil! Een tafel? Ik heb geen idee, dat zegt me helemaal niks’, herhaalde ik drie keer. Op z’n gezicht verscheen een ‘jammer, leuk geprobeerd’ blik. We laten ons dus geen (tafel)poot uitdraaien!
ik zie het gewoon helemaal voor me in mijn hoofd,verschrikkelijk zeg
Ik ken Margaret van Girlystuff, de shop die de afgelopen week de naam heeft gewijzigd in HippieHappyStyle. Wat kan je leuk schrijven Margaret!
Haha, achja, het viel te proberen toch ;) Het is daar inderdaad allemaal vrij gedateerd.
Oh noo.. lijkt me verschrikkelijk. Ben een beelddenker en krijg er helemaal de kriebels van
Nou, ik had zeker ook alles eruit gegooid die troep! Dat dat zomaar kan hè. In Duitsland trouwens ook, maar dat was dan wel een koophuis. Hier stond nog allemaal oude meuk en een gore diepvries. Als ze het huis verkopen vertrekken ze zo en laten alles staan.
Wat een leuk verhaal. Maar bizar dat ze zo moeilijk deden over de hele oude meubels die jullie met hun toestemming hebben weg gedaan
Ja ik zag zoiets laatst bij een influencer, zij was in Italie. Elk appartementje een prachtig uitzicht, maar plastic en verrotte meubels binnen haha. Geven ze niks om.
Helemaal geen leuk verhaal!
Ik heb het al meer gehoord. Ik heb best wel wat vrienden die een tweede verblijf in Spanje hebben en dat loopt niet altijd evengoed. Bij sommigen gaat het vanzelf maar anderen hebben echt veel problemen gehad. Schulden die nog op het huis zaten, allerlei punten en kommas die in het contract zaten, enz.
Best altijd een eigen notaris en advocaad nemen voor je iets koopt daar!
Wat een goed verhaal, ik had de spullen ook niet gehouden.Ik zie zo ‘n oud matras al voor mee.
Hahaha, dus blijkbaar liever gore, bejaarde en doorgezakte meubels dan iets nieuws? Het is maar wat je gewend bent blijkbaar. Heerlijke blog om te lezen!