in de file, even eruit na corona...

en dan ga je na Corona er even tussen uit…en dan sta je in de file....

Oké, wij waren dus op weg naar een event. Gezellig samen in de auto. Het event was nogal landelijk gelegen, we reden over snoezige provinciaalse weggetjes, langs boerderijen met eendjes in de sloot en schaapjes in de wei. Het is idyllisch en wij zijn in een top humeur. Mooi weer en een uitstapje na al die dorren corona maanden.

We zijn er bijna, nog 3 km….en dan…file!
We kijken elkaar aan: “dat zal toch niet….” “Nee”, stellen we elkaar gerust: “het is een tractor”

het is een file…..

Het is geen tractor. Drie km voor de parkeerplaats het verst van het event, staat een file….
En die blijft staan. Millimeter voor millimeter schuift het op. Als we niet beloofd hadden te komen, waren we omgekeerd. Maar belofte maakt schuld.

Na een half uur kunnen we de auto parkeren. Nu staan we in een file voor de entree.
Gelukkig is er een toilet vlak voor de entree, daar ga ik even in de file staan. Manlief wacht. We schuifelen samen naar binnen. Het eerste wat we zien is ene lange file voor de ijscokar.
“Er is vast nog wel een ijskar”, zeggen we tegen elkaar. Nou daar vergissen we ons niet in. Er zijn er wel vijf! Allemaal met een….juist ja. Net als bij de heerlijk ruikende broodjes enzo.

We vinden de mensen met wie we een afspraak hadden en dat is heel gezellig. Dan schuiven wede file weer in op weg naar de uitgang. “Op de heen weg”, zeg ik tegen manlief, “heb ik een terrasje gezien. Daar moeten we misschien ook wachten, maar dan kunnen we erbij zitten…”

Zo gezegd zo gedaan. De spa en de wijn staan in 5 minuten op tafel. Maar die bitterballen…daar wachten we een half uur op. En weet je wat nou zo raar was? Dat vonden we helemaal niet erg. We zaten heerlijk en moesten gewoon blijven zitten. Gedwongen rust. Het is soms zo gek nog niet.

lees ook eens : even een terrasje pakken of…lees alles over Monte Gordo!