Smerige winkelwagens en hoe kom je uit een dip?
Op een winkelwagen van een traditionele supermarkt zitten 361 keer meer bacteriën dan op de deurknop van een badkamer. Dat blijkt uit Amerikaans onderzoek in opdracht van ReuseThisBag, schrijft Distrifood. De wagentjes bij ‘luxe’ supermarkten zijn het schoonst, gevolgd door superstores en budgetwinkels. De smerigste wagentjes vindt men bij reguliere supermarkten. Bijna driekwart van de gevonden microben behoren tot de zogenaamde gram-negatieve bacteriën, waarvan ongeveer 90% gevaarlijk kan zijn voor de gezondheid. Behalve winkelkarretjes zijn ook de deurhendels van koelingen en groente en fruit onderzocht. Ook die waren in sommige gevallen besmet met grote hoeveelheden bacteriën.
Bron Foodlog.
Dit artikeltje las ik zoals jullie hebben begrepen in Foodlog.
En het inspireerde me enorm.
Ik zal jullie uitleggen waarom.
Als je een dip hebt…
Er zijn natuurlijk moment in mijn leven, waarin de zaken niet gaan zoals ik dat nou eens graag zou willen. Dat is helemaal niet raar of sneu, dat heeft iedereen gewoon wel eens.
Als ik van die dippen heb, dan kan ik wel eens gaan somberen: dan ga ik denken: “niks lukt bij mij, anderen kunnen het wel” en dat soort onproductieve gedachten.
Maar soms doe ik iets wat veel beter is dan in de “zelf-beklag”put te gaan zitten.
Dan ga ik eens bedenken hoe mijn leven nog veel beroerder zou kunnen zijn. Als ik op een snikhete zaterdag op een overvolle markt, bij een drukke viskraam op een bakkie friet-met-kibbeling sta te wachten, bijvoorbeeld.
Dan denk ik: stel je nou eens voor dat ik daar in de hitte vis moest bakken met die ongeduldige meute hijgend in mijn nek…
Wat heeft dat nou met dat artikeltje over vieze winkelwagentjes te maken, zal je zeggen??
Nou, ik zit hier met een duf hoofd, met deze hitte slaap ik niet en een berg werk. Een rottige combinatie. Dus ik ben best een beetje zielig. Dan zie ik dit berichtje. Het eerste wat ik denk: oooohh, je zal maar smetvrees hebben, dan durf je toch nooit meer boodschappen te doen?
En mijn fantasia slaat direct op hol. Ik vraag me af: kan ik de boodschappen thuis laten bezorgen? Vast niet, want die man heeft dan met zijn handen aan dat karretje gezeten…Kan ik dan toch beter zelf de boodschappen gaan doen en mijn karretje ontsmetten? Hoe weet ik of dat grondig genoeg gebeurt is…
Kortom: ik ben volkomen afgeleid van mijn duffe hoofd. En ondertussen is mijn artikeltje geschreven en kan het van de to-do lijst!
lees ook Sorry, geen lijstjes vandaag
Ik heb eens één keer bij de A.H. bij ons in de buurt iets gezien waarvan ik niet wist dat het bestond: een winkelwagenwash. Echt waar. Het was een grote camion en die werd bediend door twee mannen. De ene zeepte de karretjes overvloedig in toen ze nog droog waren en zette ze dan op een lopend bandje. Ze gingen dan echt door een klein ‘wasstraatje’ in de vrachtwagen en de andere man nam ze van de lopende band en schoof ze allemaal proper weer in mekaar tot één lange rij. En er was geen centimetertje van al dat ijzeren draadwerk wat niet was gewassen, zelfs de wieltjes. Klaar om weer duizenden kilo’s etenswaar, schoonmaakproducten, luiers en speelgoed in te vervoeren. Ik weet niet gedurende hoeveel maanden, in ieder geval tot weer de volgende schoonmaakbeurt. Ik heb er echt op staan kijken terwijl de andere boodschappers er totaal geen acht op sloegen. Maar mij interesseerde en vooral intrigeerde het.
Nou, daar zou ik ook met open mond naar hebben staan kijken!
Maar goed dat het bestaat! wnat: winkelwagentjes zijn dus ontzettend smerig!