Slaap, ik kan er uren mee bezig zijn.

Het is in principe een mooie uitvinding : slaap. Je gaat in je bed liggen je doet je ogen dicht…en je slaapt de slaap der rechtvaardigen…

Waarom lukt het me toch zo vaak niet? Waarom kan ik dan toch uren “plafond dienst” hebben?
Ik lig in mijn heerlijke bed, naast me ligt een man tevreden te pitten. En ik : ik ben wakker.
Geloof me, ik doe alles wat het boek zegt. Schermen gaan een half uur voor ik naar bed ga uit.
Ik lees een ontspannend boekje, of ik haak aan een saai handwerkje. Ik sla hooguit een glaasje wijn achterover, ik drink zelfs wel eens een warm glaasje melk ( brrr, dat is helemaal niet lekker)
Vroeger, toen ik nog een hond had, haalde ik om tien uur ’s avonds nog een frisse neus.

weg slaap….

Kortom, aan mij ligt het niet. En toch…ik kan goed wakker liggen.

Soms is het niet erg om wakker te zijn. Ik kan mijn gedachten lekker laten dwarrelen, er zit nog wel eens een leuke tussen. Die ik overigens de volgende dag vaak weer vergeten ben.

Ik troost mezelf vaak met het aloude :”slaap je niet, dan rust je toch”. Maar dat is natuurlijk helemaal niet waar. Want het verschil tussen opstaan na een ononderbroken slaap van pak um beet zeven uur, is echt heel anders dan opstaan na drie of vier uur wakker liggen.

Jarenlang had de buurvrouw zo’n bim-bam klok, die braaf ( daar is hij bim-bam klok voor ) de uren sloeg. Gek kon ik daarvan worden: alweer een uur voorbij…)

De volgende dag sta ik dan gebroken op, om tegen een uur of twaalf het gevoel te krijgen dat ik wakker ben. De volgende avond kruip ik dan in bed, met het idee: Nu kan ik wel slapen.
Soms is dat zo. Soms niet.

Slaap: ik kan er uren mee bezig zijn…

lees ook: slaaptips

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like