Over stemmetjes en shoppen: Hoe overleef ik een mega warenhuis.
Iedereen weet het van me: met haar kan je niet shoppen. Of in ieder geval niet lang.
Dat is niet helemaal waar. Je kan met mij prima op pad, ook langs winkels. Zolang het maar buiten is. Ik sjouw met plezier een paar uur door een stad. En dan ga ik gerust ook nog een paar boodschapjes doen. Kopje koffie drinken tussen door, appeltaart erbij. Niks aan de hand. Shop ik uren.
Maar sluit me niet op in een woonwarenhuis, of een ander warenhuis, dat maakt niet uit.
Zo’n enorm Amerikaans aandoend gebouw, waar ze honderdduizend winkels hebben. Zo gemakkelijk: alles bij mekaar. Uuuuren winkelplezier.
Nou voor mij niet dus. Binnen een uur kan je me wegdragen. Word ik ronduit gênant om mee te winkelen. Narrig tegen verkoopster die me laten wachten enzo…
Nu dacht ik altijd dat dat sacherijnige humeur te danken was aan een gebrek aan buitenlucht.
 Shoppen in de buitenlucht?
Ik weet niet of het jullie wel eens is opgevallen, maar in die fantastische mega winkelcentra, hebben ze echt alles. Behalve frisse lucht. Waarom weet ik niet. Maar shoppen schijn je prima op airco te kunnen doen.
Dat draagt – bij mij dus – niet bij aan een opgewekt gemoed.
Maar er is iets wat erger is: de stemmetjes.
Ja, je leest het goed: de stemmetjes! Wanneer ik  zo’n Hoog-Caterijne achtig gebouw binnen kom, dan ben ik altijd vol goede moed. Ik vind dat kralen  kettinkje leuk en dat geblokte vloerkleedje ook. En wie weet schaf ik strakjes die roze bakvormen aan: te schattig!
de stemmetjes…
Maar na een uur ( ongeveer hoor, ik kan de klok er niet op gelijk zetten) gebeurt het.
De stemmetjes! Vaak hebben de stemmetjes ook nog handjes. Je ziet het niet, maar het is er wel…
Die handjes trekken aan mijn jas en broekspijpen. De stemmetjes fluisteren ondertussen indringend: Koop!! Koop nu!!! Koop onmiddellijk!! Je wil geen roze bakvormen, je wil een gietijzeren braadpan!!! NU !! KOOOOOOPPPPP…..
Op zo’n moment wil ik nog maar een ding: Naar buiten! En dat doe ik dan ook. Ik laat me natuurlijk door een stel opdringerige stemmetjes niet gek maken!
En kijk: daarom denken mensen dus: met haar moet je niet gaan shoppen.
lees ook: ontspullen
Persoonlijk heb ik helemaal niets met shoppen. Een terugkerend noodzakelijk kwaad. Ik ben zo blij dat internet bestaat. Niet urenlang moeten zoeken naar dat ene cadeautje. Googlen, kopen, thuisgebracht en klaar. Ondertussen geniet ik van een heerlijk boek of spelletje of what ever.
Pasgeleden kreeg ik commentaar van iemand dat er dan zoveel werkelozen zouden ontstaan als niemand meer gaat winkelen. Vond ik een beetje onzin omdat achter die websites tenslotte ook mensen zitten die hun boterham willen verdienen.
Dus hou je van shoppen in het echie……leef je uit en geniet..
Anders even achter de PC en weg ermee!
Geniet van het leven!
ja hoor, of het nu een stenen of een internet winkel is: er zitten mensen achter!
Ik herken wel wat in je verhaal. Als het druk is en ik eigenlijk ook nog eens een vol hoofd heb dan ben k ook zeker niet graag in overdekte winkelcentra, het gaat dan snel benauwend aanvoelen.
Ik ken het gevoel en zeker met die drukte van de komende feestdagen. Daarom ga ik nog steeds veel liever in de open lucht shoppen. X
Haha helemaal geweldig hoe je het beschrijft.Moet zeggen dat ik nergens last heb van shoppen. Toegegeven… er gaat niks boven de sfeer van de stad.
Ik heb helemaal geen probleem met zo een dagje in een shoppingcenter. Mijn vriend daarentegen :(
Ik ken dat wel! Word helemaal onrustig van zoveel winkels, drukte en mensen bij mekaar. Laat mij maar lekker door winkelstraten wandelen!
ja he, dat is zoveel relaxter
Geweldig geschreven hahaha ik kan zo gelukkig wordenvan shoppen, maar ik kan niet overal shoppen helaas…
mag ik vragen waarom niet?
haha, dar heb ik gelukkig geen last van, wel ben ik nooit zo erg gelukkig in grote warenhuizen. Eigenlijk nooit in grote drukke ruimtes dus hier kom ik ook niet et vaak.
ik dus ook niet…in dit specifieke geval wilde zoonlief , die een nieuw appartement heeft, graag dat ik meeging
Ik loop er ook niet graag, geef mij maar de buitenlucht.
Haha prachtig vertelt weer! Ik kan overal shoppen en die stemmetjes heb ik ook last van. Ze schreeuwen ook en dan moet ik het wel kopen..
hahaha, gelukkig ben ik niet de enige…ik loop hard voor ze weg, maar horen doen we ze allebei
dank voor het compliment. Als dei stemmetjes beginnen: koffie gaan drinken: met taart
Gelukkig ging je naar buiten en liet je die gietijzeren braadpan staan.
Weet je wel hoe zwaar die pannen zijn.
En ik kan je verzekeren dat de stemmetjes je niet helpen dragen .
Mij ook niet gezien in van die grote drukke benauwde warenhuizen…. mijn stemmetjes willen niet
ja, en hoeveel pannen wil een mens eigenlijk echt hebben?
Die stemmen van mij mogen me wel wat eerder waarschuwen hoor.
Maar eigenlijk snap ik niet dat we met z’n allen in van die warme kleffe gebouwen willen sjoppen..
Nee, ze helpen zeker niet met dragen, sterker nog: dan lachen ze je alleen maar uit en zeggen: hoeveel gietijzeren braadpannen heb je nodig???