Serendipiteit
Serendipiteit. Iets vinden waarnaar je niet op zoek was. Jaren geleden (toen we nog gewoon naar kantoor mochten) waren we onze favoriete woorden kenbaar aan het maken (serieus!). Een collega zei: “Serendipiteit”. Ik was toen een jaar of 30 en wist natuurlijk wel wat het was maar de laatste tijd merk ik dat het woord ‘serendipiteit’ velerlei kan worden uitgelegd.
Geheugen
Het geheugen is een van de dingen waaraan je merkt dat je ouder wordt. Vroeger, zo’n twintig jaar geleden, had ik geen agenda nodig. Alle afspraken werden opgeslagen in mijn geheugen. En, zoals dat met veel dingen gaat, dat vond ik vanzelfsprekend. Nu, ik ben 42, heb ik een kalender en ik heb me ook al aangeleerd om daar ook op te kijken. En het is nodig. Ook gebeurt het vrij regelmatig dat ik iets niet kan vinden. Ik weet dat ik het in mijn handen heb gehad een dag of wat geleden (soms zelf een dagdeel geleden) maar ik kan mijn stappen gewoon niet meer terughalen. Vaak vind ik hetgeen dat ik zoek wel en dan weet ik mijn stappen ook wel weer.
Variatie op serendipiteit
Maar de ‘serendipiteit’. Soms ben ik wat kwijt en zoek ik ernaar. Ik word afgeleid door iets (de (af)wasmachine, boodschappenlijstje, the list goes on) en ik vergeet wat ik kwijt was. Vervolgens ben ik een paar uur later weer iets kwijt en ga zoeken en vind soms datgeen wat ik eerder op de dag kwijt was. Altijd denk ik dan aan mijn collega, haha. En vanmorgen gebeurde er weer iets anders. Ik wilde een eindje gaan lopen, de zon scheen, wilde mijn zonnebril pakken maar die lag niet op zijn gebruikelijke plek (daarover later meer). Ik bedacht me waar hij was, in mijn jaszak van mijn loopje gisteren. Terwijl ik mijn afwezigheid voorbereid (deuren op slot doe, verwarming uit) vergeet ik wat ik kwijt was maar herinnerde me nog wel waar ik het eventueel zou kunnen vinden. Jaszak. Dus ik naar mijn jaszak en oh ja, mijn zonnebril. Ik vond het enorm grappig en tegen beter weten in hoop ik dat ik het grappig blijf vinden.
Vaste plekken
Ik ben van mezelf nogal chaotisch en dit was eigenlijk nooit een probleem want, supergoed geheugen. De laatste jaren merk ik dat ik mijn chaotische kant beter een beetje kan indammen. Ik heb nu vaste plekken voor allerlei sleutels, zonnebrillen, portemonnee, telefoons, snacks, etc en dit werkt goed. Er gaat nog wel eens wat mis maar het is nog te doen. Een andere collega van begin 60 roept altijd tegen ons (de jongere garde) wanneer zij ergens niet op kan komen: “Ja, lach maar, jullie. Dit is wel jullie voorland”. Ook ben ik tot de conclusie gekomen dat het misschien toch beter is om een bril te gaan dragen. Ook al is het alleen voor het lezen want allemachtig, wat worden die letters op bijvoorbeeld crème potjes klein. Soms denk ik dat ze ons voor de gek houden en het gewoon streepjes zijn. Hoe ik ook probeer, ik krijg het niet gelezen. Dus zodra alles weer enigszins mogelijk is, ga ik naar de opticien om mijn ogen te laten meten.
Maar ‘serendipiteit’ is alom aanwezig!
Ook altijd alles kwijt? Lees dan : waaaaaaar is …??
lees ook eens over goedkoop koken met de kruidnagel
sleutels, telefoon, bril. ik ben ook altijd vanalles kwijt. En dan ligt het gewoon op de vaste plek, hahah.
herkenbaar
Onze hersens blijven een bijzonder iets!
Mooi stukje. Pfff… ik ben ook vaak can alles kwijt. Vooral mijn smartphone. Die laat ik altijd overal slingeren. Oeps!
Dankjewel. Ha, de telefoon. Ik heb er 2 (vast en mobiel) en de een belt regelmatig naar de ander en andersom:-)
Mij heeft het jaren gekost om te accepteren dat ik echt beter zie met bril
Ha, dat valt nog wel enigszins mee hier. Ik had al een bril van vroeger en deze gebruik ik de laatste tijd best veel en iedere keer denk ik weer: gut, wat fijn om alles zo goed te kunnen zien. Dus ik ga ervoor;) Ik vind het accepteren van grijze haren een grotere uitdaging.
Ook al ben niet niet zo’n georganiseerd type en eerder chaotisch, ik heb wel altijd een vaste plek om dingen te bewaren of neer te leggen.
Dat werkt wel heel goed. Moet je er ook aan denken om het steeds daar te leggen maar dat gaat redelijk goed hier:-)
Heel herkenbaar. Ik heb sinds kort een leesbril. En ik weet vaak niet wie wanneer welke afspraak heeft. Vroeger was dat geen probleem.
Klopt. Aan de ene kant vind ik dat ook wel mooi. En het mooiste vind ik dan toch dat iedereen hetzelfde heeft en dat ik niet de enige ben;)
Ik ken het woord niet haha! Maar alles wat er gezegd word herken ik wel heel goed. Ik ben 21 en heb ook vast plekken voor alles anders komt het nu al niet goed
Dat kon ik destijds nog opvangen met mijn geheugen, daar kan ik nu niet meer heel goed op vertrouwen:-)
Ach ja, ze zeggen leeftijd komt met gebreken. Dus ja, ik heb een leesbril en ben minder fit dan vroeger. Maar in levenslust en enthousiasme schrijd ik ze voorbij. Want genieten van Nu, dat doe ik veel beter.
Jaaa, dat vind ik ook het mooie van ouder worden. Alles is relatief, er zijn niet veel dingen waar ik me nog echt heel druk over kan maken.
Ik heb ooit de film Serendipity gekeken, en vond het eigenlijk vooral heel irritant… Ik vind het een mooi idee, maar ik weet niet of ik er echt in geloof…
Maar de film gaat meer over voorbestemd zijn, ik weet ook niet of ik daar in geloof, alles is zo afhankelijk van teveel variabelen:-)