Over reizen en trekken en hoe kom je ergens?
Het klinkt misschien vreemd, maar ik hou niet zo van reizen.
Ik hou wel van ergens zijn. En het liefst ergens anders, dan in dit saaie dorp waar ik woon.
En nu langzaam en heel voorzichtig er een einde lijkt te komen aan de beperkingen, die een pandemie ons nu eenmaal oplegt, begin ik ook weer echt -voorzichtig – aan reizen te denken.
Er gloren ook wat leuke uitnodigingen aan de horizon…
Maar de vraag is, gezien het feit dat ik niet van reizen houd: hoe kom ik er?
Er zijn mensen die enthousiast roepen: “de vakantie begint op het moment dat je de straat uit rijdt.” Ik wantrouw deze mensen. Nee dat zeg ik niet goed. Ik geloof ze gewoonweg niet.
Heus, ik probeer dat ook he. We rijden de straat uit en ik denk “Hoera! Vakantie!” En voor een keer erger ik me niet aan het stoplicht dat onveranderlijk op rood staat, als wij richting snelweg ( weg uit dit duffe dorp ) koersen.
Gemiddeld genomen hou ik die euforie twee uur vol. Tot de eerste stop. Dan denk ik: “zo, nou ik vind het wel welletjes, zijn we er nu nog niet??. Wat duurt dit toch lang allemaal” Ik heb het ooit eens vol weten te houden tot de ringweg om Parijs. De Ringweg om Parijs, mijn hemel, dat is een ander woord voor hel. L’ enfer sont les autres, schreef Sartre. Nou daarmee beschrijft hij de ring om Parijs heel exact. (of die rond Brussel of Antwerpen, ook van die steden die er wat van kunnen) Is er nu echt iemand, die serieus na 6 uur autorijden nog steeds denkt “Hoera! Vakantie! ” en die vervolgens dat gevoel nog steeds heeft als ze in de file om Parijs staat? Geloofdurniksvan.
Vroeger, toen er ook nog een achterbak vol kinderen meereed was het makkelijker. Dan moest ik die achterbank bezig houden. Achteraf gezien, een stuk makkelijker dan mezelf bezig houden. Jammer dat ik dat toen niet geweten heb.
Anders reizen ?
Nu gaan jullie vast zeggen: mens, neem dan het vliegtuig. Dan ben je er zo. Wat een gruwelijke misvatting is dat ! Je legt weliswaar een afstand van honderden kilometers in minuten af, maar je moet wel uren voor vertrek aanwezig zijn. Dan nog is de totale vliegtijd minder dan de auto-rijtijd. Klopt helemaal. Alleen de prijs die je voor die snelheid betaalt, is dat je als vee behandeld wordt.
Achter dranghekken en in stallen ( anders kan ik die wachtruimten niet beschrijven )staan we . Dan worden we in bussen gestopt . Vervolgens zo’n vliegtuig ingepropt. Waar je als dank voor je goede gedrag, een klap met de rolkoffer van een totaal onbekende ( die je echt niets hebt gedaan ) voor je hersenpan kan krijgen. De weg eruit is hetzelfde….dat noem ik dus geen reizen, dat is vee vervoer.
Een van de heel weinige redenen waarom ik het echt jammer vind dat ik geen multimiljonair ben getrouwd is omdat ik best graag een privéjet had willen hebben…
Alhoewel: een andere reden waarom ik weinig vliegvakanties houd, is omdat het zo ongelooflijk milieu onvriendelijk is. Voor mijn privé plezier genoeg brandstof verbruiken om een jaar een woning van warm te houden: ik doe het zo min mogelijk. Ik had vliegschaamte voor het werd uitgevonden
Ik kan het oprecht betreuren dat het vliegend tapijt het nooit verder heeft gebracht dan de sprookjes van duizendeneen nacht. Ideale manier van reizen, hoewel niet waterdicht. Maar dat kan ik hebben, als het millieu vriendelijk en snel is. En je geen koffers op je onschuldig hoofd krijgt…
Hoe moet ik dan gaan reizen? Ik vrees lopend…..
Ik heb de pest aan vliegen, maar het is de enige manier om ergens te komen wat met de auto ondoenlijk is. Ik behoor trouwens tot die mensen die vinden dat je vakantie begint op het moment dat je de deur achter je dichttrekt, geloof het of niet.
Vliegen is en blijft de snelste manier, dat klopt..En ik wil je best geloven…( nou ja een beetje dan )