Poëziealbums door Cyntia Poen

Sweet old memories’ en  poëziealbums….

Inspiratie voor mijn blogjes vind ik overal. Midden in de nacht als ik even wakker ben of onderweg naar mijn werk, met niks anders dan muziek om me heen dwalen de gedachtes vanzelf mijn hoofd in. Op de een of andere manier kan ik dan het beste mijn hoofd leeg krijgen, zodat die zich kan vullen met ideeën of herinneringen.

Zoals gistermorgen toen ik richting mijn werk reed. Ze hadden het op de radio over de ‘nineties’ en poëziealbums kwamen ter sprake. De desbetreffende dame was ze allemaal kwijt en dat vond ze eeuwig zonde. Ik heb de mijne allemaal nog en ik weet ook exact waar ze liggen.

Toen ik die middag thuis kwam, zocht ik ze even op. Achter alle fotoboeken liggen mijn twee albums. Een ouderwetse rode met een eenvoudige tekening op de voorkant. Met daarin alle versjes van opa’s en oma’s, ooms en tantes, mijn ouders en mijn zus. De herkenbare handschriften maken altijd een hoop los. Zoveel lieverds die inmiddels niet meer in leven zijn, het riep een golf aan warme herinneringen op. Mijn tweede album was van spijkerstof met slotje, en het heeft een klein zakje voorop de kaft. Daar bewaarde ik het sleuteltje in. Ik weet nog hoe gek ik daarop was, zo blij met zoiets eenvoudigs. Hierin staan de versjes van klasgenootjes, buurmeisjes, nichtjes en vriendinnetjes.

Poëziealbums

En weer ben ik dankbaar, dat ik van sommige dingen, maar moeizaam afscheid kan nemen. Ik heb ook al mijn lagere schoolrapporten nog, en heel veel werkjes van onze kinderen. Vanaf het moment dat ze zelf konden tekenen en knutselen. Moederdag, Vaderdag, verjaardagen. Al die tekeningen die onze oudste maakte, toen haar vader in het ziekenhuis lag en ze uit machteloosheid hele stapels produceerde.

Al die werkjes vertegenwoordigen een heel leven van liefde en verdriet. En met die rijkdom van gistermiddag in mijn handen, weet ik dat het helemaal niet erg is dat ik er geen afscheid van kan nemen. Veel van die herinneringen leven grotendeels in mijn hart en in mijn hoofd, heerlijk door elkaar heen als een onmeetbare rijkdom. Maar ze leven ook op zolder, op die hele grote stapel bijzonder papier, achter mijn prachtig gevulde fotoboeken.

En daar mogen ze van mij heerlijk blijven liggen.

lees ook eens: heb jij je poesie album nog

Meer lezen van Cynthia? Neem een kijkje op haar blog

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like