poetshulp leed voor Daan

Mijn blog angst voor de werkster, leverde heel wat stof tot praten over de poetshulp op.

Bijvoorbeeld bij Daan , die een tijdje plat op bed moest liggen en “hulp” in de huishouding kreeg.

Mijn poetskabouter is in de 27 jaar dat ze bij me is, meer een deel van de familie geworden.
We praten en lachen en steunen elkaar. We houden het samen leuk. En schoon. Toen ik een familielid van mij door omstandigheden te hulp schoot, kreeg ik te maken met een poetshulp  van het slag: “zo doe ik dat altijd, wat is daar mis mee??” En als je het gore lef had, daar iets mis mee te vinden, dan kregen je een boze bui over je heen waar de honden geen brood van lustten. En die bui had als prettige bijkomstigheid dat hij de aandacht mooi van de kritiek afleidde.

 Ik dacht dat ik zo ondertussen alle poetshulptrucs wel gezien had…Maar ik moet zeggen: die poets van dat familielid kon wel poesten….En tot ik het verslag van Daan las, wist ik niet dat dat een kwaliteit is, die veel poetshulpen ontberen.

Luister en huiver!!

*Het rvsfornuis oppoetsen met staalwol en dan verbaasd zijn dat ie niet gaat glimmen

*Om volkomen onduidelijke redenen azijn in het toiletpot kieperen en vervolgens besluiten er chloor bij te gooien. De waarschuwing dat dit fout gaat  hooghartig negeren en 10 minuten later rochelend en hoestend, met betraande ogen uit het toilet komen. En dan medelijden behoeven…

* niet snappen hoe de wasmachine werkt, na herhaalde vragen waarom de wasmachine niet draait, zeggen dat hij al klaar is. De was in de droger kieperen en je mevrouw met haar geweldige centrifuge complimenteren…

*van de twee uur dat je bent ingehuurd om te poetsen een uur en drie kwartier over jezelf zitten praten. (en thuis hoor je haar zeggen: ach het enige wat die mensen eigenlijk echt willen, is een praatje…)

Ik begon de hulp waar ik mee moest samenwerken bijna te waarderen, maar de hulpen van Daan kende ook de trucjes van die van mij…

*Je kan niet meer dan 3 tellen op je benen staan.Je hebt een mes nodig. Dan blijkt dat je hulp je bestekbak heeft ingericht in zoals ze dat bij haar thuis ook altijd doet. Zeer waarschijnlijk onder het motto” zo doe ik dat altijd, wat is daar mis mee?
* Je krijgt de milieupolitie aan de deur omdat je vuilniszak over straat slingert. Het verweer van de poetshulp: ja…de container zat vol….Die snert containers toch, altijd vol en wie krijgt weeeeer de schuld…

Het leven kan nooit leuk zijn als je een poest bent, die niet kan poetsen en die geen plezier heeft in lekkere schone ramen, een toilet waar je je in kan spiegelen en keukenkastjes die niet plakken.
Een huis schoon en fris achterlaten, is fijn.Maar als je dat niet fijn vindt, waarom zoek je dan niet een andere baan? De tijd dat je als vrouw niet verder kwam dan de keuken, ligt al lang achter ons.

lees ook eens toen ik zelf poetshulp was of lees iets heel anders : blauw blauw

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like