Overpeinzingen over de wandelstok

Mijn opa had een wandelstok, of eigenlijk: mijn opa had een hele boel wandelstokken.

Die wandelstokken zie ik zo nog voor me, ze stonden in de gang in de paraplubak, waar verder geen paraplu instond. Ik vond die zwarte het mooiste. Die glom zo lekker. Natuurlijk mochten wij daar helemaal niet mee spelen. En natuurlijk deden wij dat toch…
Peinzend kijkend, de stok losjes, bijna achteloos in de hand, wandelden we de gang op en neer. Wanneer wij (ik heb 2 zussen) elkaar passeerden, knikten wij elkaar vriendelijk toe.

Wanneer opa op pad ging, wat hij elke dag deed om zijn krant en sigaren te gaan halen, nam hij nooit die prachtige zwarte stok mee, het was altijd die bruine. Lang zo mooi niet.

Voor zover ik weet, had opa helemaal geen moeite met lopen. Die wandelstok was meer een accessoire, zoals een vrouw in die tijd een hoed droeg. Een heer, had een hoed, een vestzakhorloge en een wandelstok.
Het is een beeld uit vervlogen tijden. Toen opa ook nog achter in de bus, de pijp kon opsteken.

Omdat het beeld ineens bovenkwam, ben ik er eens op gaan letten. En ik weet het nu zeker: dit soort heren zijn uitgestorven. Net als oma’s met hoeden en blauw gepermanente krullen.

de wandelstok heeft nog steeds een functie

De wandelstok mag dan geen noodzakelijk accessoire zijn, voor een nette mijnheer op leeftijd, hun daadwerkelijke nut, hebben ze echt niet verloren.
Mijn schoonmoeder, die toen ze ouder werd steeds slechter ging lopen, had veel plezier van haar zit wandelstok, die haar de gelegenheid gaf af en toe even op adem te komen. Het was echt een makkelijk ding: we waren altijd zeker van een zitplaatsje voor oma, als de optocht waar we mee z’n allen naar wilde kijken, wat langer op zich liet wachten. Ja, afkomstig uit de bollenstreek, liet oma zich het bloemencorso bij voorkeur niet ontgaan.

Bij Vegro kan je tegenwoordig enorm veel hulpmiddelen krijgen, veel meer dan in de tijd van mijn opa en oma. En betere ook denk ik, want of die wandelstok van opa nu van veel nut was geweest als hij echt moeilijkheden had gehad met lopen? Ik waag het te betwijfelen. Hij was waarschijnlijk veel te kort geweest, totaal niet op persoonlijke lengte afgesteld, om maar eens wat te noemen. En opvouwen kon je hem al zeker niet.

Maar stijl hadden ze wel. Ik vind het jammer dat die zwarte wandelstok na het overlijden van opa en oma is verdwenen. Ik had er best mee willen lopen!

lees ook eens wat te doen bij een parkeerdeukje

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

1