Over zeurpieten, jammerhouten en meer van dat soort volk
Het gebeurt mij echt niet vaak. Maar soms wel. Dan heb ik er zo genoeg van he.
Zo meer dan genoeg.Waarvan zul je vragen. Ik kan er kort over zijn: van zeuren !
Er is een liedje van Kinderen voor Kinderen : gemopper, gemekker, gezanik en gezeur, dat is bij ons thuis elke morgen strijk en zet…Soms krijg ik een onbedaarlijke zin dat luid en vals ( ik kan slecht toon houden, dus dat gaat niet moeilijk worden ) te zingen.
Er zijn van die dagen dan kom je de ene mopperpot na de andere zeurdoos tegen…
Normaal gesproken ben ik een empathisch mens ( al zeg ik het zelf maar) en begrijp ik dat ik iet kan oordelen over andermans leed. Ik maak het tenslotte zelf niet mee, niet waar. En als het voor die persoon erg is dat, laten we zeggen, haar kanariepietje is weggevlogen, wie ben ik dan om te zeggen dat dat niet erg is?? En dat ik zo geniet van al die kanariepieten die zo gezellig door de tuin fladderen?
Het echte zeuren…
Maar soms heb ik zo’n dag en dit is er een van , dat ik denk :”Mens, sta niet zo stom te janken! Wie liet dat raam openstaan?? Dat was je toch helemaal zelf zeker! En nu we het er toch over hebben, vogels houden in een kooitje is zielig!”
Of neem de overbuurman. Die kan een potje zeuren over de gemeente en het niet onderhouden van de perkjes in de straat. Meestal knik ik beleefd. Maar op een dag als vandaag wil k zeggen “Man er mankeert niks aan je handen. En je bent gepensioneerd, je hebt tijd zat. De gemeente geeft die perkjes graag in gebruik van bewoners. Doe iets, zeurdoos. Ga er een kruidentuin van maken”
Het zou ook een rozentuin mogen zijn, dat maakt mij niet uit.
Of die kennis, die ik nog van het koor ken: aldoor maar mopperen over haar hoge lasten en dat ze geen huisje in Friesland kan kopen. Maar ze is vergeten dat ze de overwaarde van haar huis in een duizelingwekkend mooie verbouwing heeft gestoken. En dat ze nog nooit een cent hypotheek heeft afbetaald…
En nu het Corona tijd is lijkt het verdikkeme wel of zeuren de nationale denksport is geworden. Er wordt wat afgezeurd. Die buurman en dat koorlid zijn er kleine kinderen bij zeg.
Ik ga er een beetje van uit, ik hoop maar stiekem, dat ik niet de enige ben, die zo af en toe geen geduld heeft met dit soort jammerhouten…. In gedachten dan he….ik spreek het nooit uit.
Of zouden we dat misschien gewoon wel moeten doen? Al is het maar zo af en toe?
lees ook Ode aan de verveling
Ik ben het helemaal mee eens. Natuurlijk ben ik zelf okk wel eens een zeurdoos. Maar waar ik op let is of het mensen zijn die altijd zeuren. Zo ja, dan ga ik ze liever uit de weg in okaats van mijn kostbare tijd aan ze te verspillen. Jij en zij schieten er niets mee op. Soms moet je je verhaal even kwijt, maar ook de positieve dingen kun je zomaar delen hé
mensen die altijd zeuren, zijn in mijn ervaring ook mensen die niet zo heel goed naar zich-zelf kijke.
Ik kan het niet meer met je eens zijn!
Ik houd ook niet van zeurkousen, helaas kan ik zelf soms ook wel een klein beetje zwieren ?
soms mag een heel klein beetje zeuren best…klein beetje he…eventjes…
Jaa die heb je zeker, jammer dat sommige mensen niet overal wat positiefs uit kunnen halen!
Ik kom ze eigenlijk niet zo vaak tegen moet ik zeggen, mensen die heel erg klagen. Of ze doen het niet tegen mij misschien?
dat zal het zijn !
hahahaha weer heerlijk geschreven. Maar je hebt helemaal gelijk. Ik probeer ook vaak positief te blijven en dingen in te zien. Schiet er helaas wel eens bij in
dank voor het compliment!
haha, inderdaad, je kan daar soms de kriebels van krijgen.
Als je tegen zo’n mensen constant positieve dingen blijft zeggen zijn ze soms wat uit hun lood geslagen, dat is nog leuker dan je gewoon nodeloos te ergeren :)
Hahaha’ Ik ken wel paar mensen die echt alleen maar negatief zijn en zeuren. Die ontloop ik dan liever want soms word je er niet blij van als je steeds het zelfde hoort
Hihi, wat ben je lekker aan het zeuren
hahahaaa whooeeee die is leuk!
Zo herkenbaar en dit lied, dat zing ik dus ook heel vaak ( hier worden ze nog gedraaid in de auto). Sommige mensen kunnen altijd zeuren dat ik wel eens denk ik loop even om zodat ik niet langs ze hoef te lopen. dus absoluut, herkenbaar.
wat leuk dat jij ze nog draait! En weetje laatst liep ik met mijn volwassen zoon op de dijk luid en vals te zingen : zo zijn de manieren…rauw en primtief…van de ba-ta-vieren!