Over mijn haren en mijn heldendom

Als er nu een deel van mijn lijf is waar ik mijn hele leven spinnend tevreden over ben geweest, dan zijn het mijn haren.

Ik heb dik haar met een slag erin waardoor het altijd mooi valt. En als extra bonus had ik een blonde pluk, zodat ik helemaal gratis en voor niks ook nog eens opviel. Als ik die pluk wilde tonen tenminste want ik moest er wel een andere pluk haar voor op zij spelden. Vaak te veel werk. 

Want natuurlijk ging ik met die schitterende haardos om zoals elk mens met een geschenk omgaat, ik nam het voor vanzelfsprekend aan. Ik waste het, schudde mijn hoofd, haalde er een kam door: klaar! 

Korte haren, lange haren

Soms was het kort, meestal was het lang. Want tijd om bij de kapper te zitten, heb ik nooit gehad.  
Ooit zat ik bij de kapper, ik had van tevoren geïnformeerd hoelang deze exercitie ging duren. Het zou een half uur zijn en daar had ik mee ingestemd. Maar na 25 minuten was ik het zat en informeerde ik hoelang het allemaal nog moest duren. 
 
De kapper liet zijn schaar zakken, keek me in de spiegel aan en sprak de onsterfelijke woorden: “het interesseert u echt niet, he?” 
Ik keek terug: ”nee”, bekende ik. 

“Ik vind dat wel interessant”, sprak de man “maar voor mijn vak ben ik wel blij dat niet iedereen dat heeft”. 
Dat snapte ik, zo’n kapper is ook een mens met passie. Haar passie. Hoe je het volhoudt, heb ik nooit begrepen, maar iedere mens zijn passie, daar doe ik niet moeilijk over (als het een nette passie is tenminste)

Een kapsalon in de straat

Jarenlang woonde ik in een straat waar een sjieke kapperssalon zat. Je kent dat wel, zo’n salon waar in een dame staat te knippen en te krullen, te verven en te föhnen dat het een lieve lust is. 
Soms had ze leerlingen. En die hadden dan een model nodig. Omdat van mij bekend was, dat ik thuiswerkte, hingen ze zo af en toe aan de bel. Of ik misschien… 

Tja het kan mij allemaal niks schelen, dus als zo’n lieve hittepetit het kappersvak wil leren, mag ze zich gerust op mijn haardos uitleven. Tot die ene keer…. Er moest geverfd worden in drie kleuren. Ik moest wel de verf betalen, maar dan kreeg ik iets heeeel moois. 
 
Ik zwichtte. Vier uur lang zat ik in die kappersstoel… 
Ik heb niet alleen mooi haar, soms ben ik ook een held. 

lees ook: huishoudbeurs eerste keer

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

1