Over angst en het blikje witte bonen in tomatensaus.
Jaren en jaren geleden zag ik ooit een Engelse documentaire over fobieën, de mevrouw die bang was voor het blikje witte bonen in tomatensaus is me altijd bij gebleven.
Haar angst was begonnen met angst voor de inhoud van het blikje. Ze wist het zeker als zij een hap van dat spul zo nemen, ging ze overgeven…En je moet weten: in Engeland is witte bonen in tomatensaus een geliefd ontbijt.
Het begon met een blikje witte bonen in tomatensaus niet willen eten
Ze wilde het dus niet eten. Dat kan natuurlijk. Maar na een tijdje wilde ze het blikje ook niet meer zien. En kwamen die dus niet meer in huis. Dan begint, kun je wel zeggen, jouw angst bepalend te worden voor anderen. Je kan natuurlijk betogen dat een mens gelukkig honderd jaar oud kan worden zonder ooit een hap witte bonen in tomatensaus te eten….Maar toch, het idee: omdat ik de aanblik van het blikje niet kan verdragen, mag jij het niet eten… Ik vind dat dat ver gaat.
Het blikje komt natuurlijk wel ergens vandaan
Na verloop van tijd, drong het tot de hoofdpersoon door dat die blikjes natuurlijk wel ergens vandaan kwamen….Juist! Uit de supermarkt! Dus een tochtje naar de supermarkt zat er niet meer in. Manlief moest de boodschappen maar doen. Volgens mij heet dat in psychologische termen : vermijdingsgedrag, maar zeker weten doe ik het niet.
Nu kun je zeggen: zo leuk is boodschappen doen nu ook weer niet. Maar vergis je niet: het is ook de plek om een bekende tegen te komen: even een babbel. Je ziet met regelmaat nieuwe producten, dat is leuk en koopjes jagen is altijd bevredigend. Kortom: de angst voor dat blikje witte bonen, ontnam de mevrouw ook veel pleziertjes…
Als je nu bij jezelf denkt : nou jaaa…hmmmmm, die angst voor dat blikje witte bonen in tomatensaus, die is heel erg on realistisch en overdreven. Nee kijk, mijn angst voor : spinnen, brand, inbrekers, vogels, honden, die is gewoon reëel. Dat is eigenlijk ook helemaal geen angst…, dan moet je jezelf de volgende vraag stellen:
Ontzeg ik mezelf plezierige dingen om te voorkomen dat me iets overkomt?
Kan ik niet lekker mijn bed induiken zonder het alarm en de sloten 2 x gecontroleerd te hebben? Ga ik niet aan de waterkant in een park zitten omdat dan ganzen op me af kunnen komen ? Vermijd ik leuke plekken omdat er honden kunnen zijn ? Enfin, je kan het zelf allemaal verzinnen.
In dat geval zou ik zeggen : pas op dat het niet je leven gaat bepalen.
En die mevrouw van het blikje witte bonen in tomatensaus? Aan het einde van de uitzending at ze een hapje van het spul. Ik hoop dat ze haar daarna geleerd hebben dat je overgeven ook kan overleven. Dat gun ik haar.
lees ook : er is geen pilletje
Angsten zijn altijd lastig, er vanaf komen is nog lastiger ;)
Brr! Dit hoef je mij echt niet voor te schotelen. Zelf ben ik echt bang voor vrachtwagens, maar dat komt door een auto ongeluk :)
Van angst naar fobie is niet eens zo’n grote stap. Een jongetje bij mij op school had een ballonnenfobie. Zijn ouders hebben serieus geprobeerd om het eindfeest ‘ballonvrij’ te krijgen (is niet gelukt). Ik weet niet hoe je als ouders moet omgaan met de fobie van je kind, maar ik vond dat zij op die manier het vermijdingsgedrag wel soort van aanmoedigden. En supersneu, het joch is er daarna flink mee gepest.
ja, dat ken ik uit mijn tijd in het middelbaar onderwijs : “ja maar , mijn kind is nu eenmaal bang van, dus jullie moeten…”
Angst bestaat voor de raarste dingen. Zo had ik jaren een schoolfobie, door pesten. Ik was ervan overtuigd dat iedereen op school me dood wilde hebben. Inmiddels wel overheen gelukkig maar mijn middebare school heb ik nooit afgemaakt.
dat is verschrikkelijk heftig! wat enorm rot voor je.
dat is heftig!! Pesten kan zulke diepe wonden slaan. Goed te horen dat je er inmiddels overheen bent
Ik kan me niet voorstellen dat er iemand is zonder een angst. Bij mij zit ie in spinnen!
Het lijkt me heel erg als zoiets je leven gaat beheersen, al heb ik zelf zo ook mijn angsten ;) spinnen, hoogtevrees, claustrofobie, naalden, bloed..
oeps dat zijn er best wel veel…heb je er veel last van?
Interessant onderwerp! Ik ben zelf bang van honden, al probeer ik die onder controle te houden, zeker bij kleine honden. Maar het meest ben ik bang van wespen! Probleem is dat ik voor veel dingen allergisch ben, waaronder ook een sterke reactie op muggenbeten. Daarom vrees ik ook allergisch te zijn aan wespen, dus een bezoekje aan het ziekenhuis wil ik liever vermijden! Zolang ik kan ‘vluchten’ is het oké maar als ik niet weg kan, sla ik wel in paniek bij wespen…
daar kan ik me dan wel iets bij voorstellen. maar kan je niet laten testen of je allergisch voor wespen bent?
Het klinkt inderdaad als een glijdende schaal. Het is zeker goed om daar waakzaam voor te zijn. Hopelijk heeft die mevrouw zich er over heen kunnen zetten.
Oh, fobieën. Daar wil ik ook nog over schrijven en dan wel over mijn favoriete fobie: de hippopotomonstrosesquippedalio-fobie: de fobie voor lange woorden:-) Daarnaast blijken er allerlei fobieën te zijn waarvan ik het bestaan niet wist (de fobie om pindakaas tegen je gehemelte te krijgen; de Arachibutyro-fobie, de angst voor het nummer 666; de Hexakosioihexekontahexaphobia), enorm leuk voor een schrijver om dat uit te zoeken
Leuk! Persoonlijk vind ik de eibofobie (de angst voor palindromen) het mooist.
hahaha, ik kijk nu al uit naar die blogs!