Ontspullen
Ontspullen.
Wij wonen in een groot huis. Voor 2 mensen, zelfs met 2 kantoren, is het groot.
Vroeger toen er ook nog 2 kinderen in woonden, viel het wel mee, toen paste het net. De kinderen zijn het huis uit, met hun spullen. Dat wil zeggen de meeste spullen.
Je zou zeggen: dat huis van ons staat bijna leeg.
Helaas is niets minder waar. Ik weet niet wat het is, maar dat huis slipt dicht.
Met dingen. En vooral met veel papier.
Nu hebben wij het plan over een aantal jaren ergens anders en vooral kleiner te gaan wonen. We zijn nog aan het huis, noch aan Alphen dermate gehecht dat ze ons er gestrekt uit moeten dragen.
Dus zodra wij de pensioen gerechtigde leeftijd hebben bereikt, gaan we lekker verhuizen.
Echter, regeren is vooruitzien. Dat betekent dus dat ik over een paar jaar heeeel veel papier moet gaan sorteren.
Dat is een heel vervelend vooruitzicht.
Dat ik moet gaan ontspullen, is mij helemaal helder.
Nu manlief nog. Manlief heeft een creatieve geest, en denkt al snel: “ooo, daar ik dit of dat nog wel mee maken. Dat kan ik hier of daarvoor vast nog wel eens gebruiken…” Combineer dat met het feit dat de lieverd een fotografisch geheugen heeft. En je snapt waarom er EN niks mag mag EN alles her en der rondslingert.
Omdat het de hele dag regent, kunnen we niet lekker tuinieren. Vandaag besluit ik ga ik het ontspullen officieel openen. Uit de boekenkast haal ik zo’n Ikea-ladenkastje. Wedden dat jullie dat ook hebben? Propvol zitten die laatjes. We hebben een laatje met sleutels. Heel veel sleutels. Sommige zijn van fietsen die we al 10 jaar niet meer hebben… Tot mijn grote verbazing wordt manlief enthousiast. Hij stort zich op de sleutels, loopt lang vele deuren en …weet er een groot aantal te lokaliseren. De oude fietsensleutels gaan weg, de oude sleutels van mijn vroegere werk gaan weg. Uiteindelijk houden we een bosje met 5 geen-idee-sleutels over.
Dit is pas het begin, we ontspullen door…
Dapper gaan we door met het laatje: papieren die niet weg mogen. Ik vind twee papieren van de pensioenpremie. “Goh”, zeg ik tegen manlief, “doe jij die even bij de pensioen papieren?”
Dat soort zaken regelt hij altijd. Hij pakt een van de papieren op en vouwt hem open. ”Nou ”, zeg hij “deze kan wel weg” Het is een formulier voor het pensioen van mijn moeder. Zij leeft al meer dan 20 jaar niet meer…
Een half uur later is het hele kastje opgeruimd en nog maar voor een derde gevuld.
Nog 1 miljoen kastjes, laatjes en doosjes te gaan..
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!