Onbereikbaar zijn

Dit blog is en ode aan het  onbereikbaar zijn, wanneer heb jij dat voor het laatst geprobeerd?

Ik vraag het maar even, want volgens mij zijn wij er niet zo goed in…Je zou dit blog ook kunnen beschouwen als een ode aan Malle Pietje.
Malle Pietje die het bordje van zijn winkeltje omdraaide en dan stond er: ik ben even weg.

Geen: “sorry, geen om half twee gaan we weer open.” Gewoon weg. Ik weet niet hoe lang, we zien wel.
Vroeger, en dat is veel korter geleden dan je denkt, was je voor iedereen onbereikbaar als je ging wandelen, of tennissen of winkelen.

op pad…

Een ieder die vaker stukjes van mij heeft gelezen, weet dat ik graag een flink stuk mag gaan stappen.
Dan ben ik bij voorkeur onbereikbaar. Als ik loop, dan loop ik. Dan kijk ik blij naar beeldschone stukjes Nederland, haal diep adem en snuif zo’n weiland met bloemen en grassen, een slootje en koeien diep in me op. En parkeer het vervolgens ergens in mijn hersenpan, om op een ander moment weer op te kunnen roepen. ( ik vind het zonde om maar een keer van een mooi plaatje te genieten)
Er zijn ook keren dat ik met andere mensen wandel. Loop ik met R dan wijst hij me op vogels, waar ik de naam niet van ken. Wandel ik met B dan ziet zij overal paddenstoelen in het gras, paddenstoelen die ik over het hoofd had gezien! Loop ik met manlief en dan filosoferen we wat en kijken de zwaluwen na, die over het weiland buitelen, of hij wijst me op een opvallende bouwconstructie.

even klip en klaar duidelijk

Met andere woorden: als ik wandel heb ik geen aandacht over voor bereikbaarheid. Dan wil ik niet multitasken, ook al kan ik het als geen ander. Ook al heb ik er een hoge graad van perfectie in bereikt. Laat ik klip en klaar en pijnlijk eerlijk zijn: als ik wander, dan wil ik onbereikbaar zijn. Ja. Ook voor jou.

“Laat je je telefoon toch thuis”, zal je zeggen.
Maar daar begint het gedond*** al. Telefoon mee, ja of nee? Wat als ik verdwaal? En wat als een kind mij dringend heel erg nodig heeft? Wat als ik word aangevallen door een bende gewapende mannen?? Keuzes ! Beslissingen! Hadden we vroeger, geen last mee.

En als een telefoon alleen een telefoon was, dan was de keuze simpel: dan liet ik hem thuis. Maar een telefoon is zo veel meer dan dat…Er zit een gedetailleerde kaart op, dat kan voorkomen dat je de verkeerde afslag neemt.
Je kan er buslijnen op vinden, dat kan voorkomen dat je 55 minuten op de bus moet wachten…( dit is ervaring)

Tja….ervaring heeft ons inmiddels geleerd, dat een telefoon je vriend kan zijn bij lange afstandswandelingen. Een heel fijne en betrouwbare vriend…Ik neem hem mee, ik aarzel daar niet langer over. Maar het geluid zet ik uit. Ik blijf lekker onbereikbaar.

lees ook eens: wat leuk!

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

1