Ode aan de verveling.

Gewetensvraag: verveel jij je nog wel eens?
Vast niet. Van verveling hebben we tegenwoordig geen last meer.

Mochten we onverwachts toch last krijgen van een aanval van verveling, dan pakken we onze telefoon.
En zetten we op facebook dat we ons vervelen. Controleren we onze mail en sturen we de buurvrouw een apje. En als dat allemaal niet helpt, dan gaan we filmpjes kijken. Of domme vragen op facebook beantwoorden. Met de groei van de mogelijkheden op je mobiele telefoon, krompen de mogelijkheden tot verveling.

Dat is toch mooi zal je zeggen: verveling, dat is naar.  Moet je niet hebben. Dat moet je voorkomen.
En daar zit nu net de denkfout…

Ga eens terug naar je jeugd. Was het eigenlijk niet heel fijn om je te vervelen?
Ik weet nog dat ik in de zomer regelmatig op het grasveld in de tuin lag. En daar lag ik me heerlijk te vervelen. Ik kan nog zo de geur van aarde en gras oproepen, het gevoel van de zon  op mijn bol en de kriebelende grassprietjes tegen mijn benen.

Of op de bank hangen, lekker niks doen….naar je nagels staren, beetje blanco, beetje voor je uit dromen…

Verveling is niet naar

Vervelen is: even rust, even niks. Even je hersens de tijd geven om bij te komen en op te laden.
En ken je ook dat gekke gevoel, dat je opstaat uit je verveling en dat je uit het niets, lijkt het wel, op eens weet: Dat ga ik doen! Daar heb ik zin in!

Verveling is niks anders dan je hersens ( of moet ik zeggen je zintuigen) even rust geven.
Het is best gek dat we weten dat je spieren niet moet overbelasten, maar dat we dat met onze zintuigen voortdurend doen. En die hebben ook rust nodig.
En dat geven we ze dus niet …. Zo jammer, voor ons. Gelooof mij: ga het maar weer eens proberen.Wacht op een trein, op de tandarts, op een terasje en doe niks…Helemaal gelukzalig niks…

Wedden dat je er geweldig van opknapt?

lees ook: het is niet alles goud wat er klinkt

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like