Notre Dame
Gisteren stond het dak van de Notre Dame in Parijs in brand. De monumentale 800 jaar oude kathedraal is zwaar beschadigd. Het dak is compleet verloren inclusief de sierlijke torenspits die het dak sierde. Het nieuws ging de hele wereld over. Wereldleiders spraken hun medeleven uit met de Fransen. Een paar miljardairs, die ik hier niet zal noemen zegden meteen honderden miljoenen toe om de herstelwerkzaamheden te financieren.
Urgentere zaken?
Tijdens de lunch merkte een collega op, dat er wel urgentere zaken konden worden bedacht dan de Norte Dame voor zoveel geld, ook al konden de heren het makkelijk missen. Ik moest terugdenken aan het moment dat de Taliban in Afghanistan de Boeddha’s van Bamyan opbliezen. De wereld sprak er schande van. De duizenden doden die diezelfde Taliban op hun geweten hadden veroorzaakten minder ophef dan het opblazen van de eeuwenoude beelden. Een vergelijkbaar verschijnsel zagen we een paar jaar geleden toen IS huishield in de historische stad Palmyra.
Erfgoed en mensenleed
Toch gek eigenlijk dat we ons drukker maken over historisch erfgoed dan over mensenleed. Ik geef eerlijk toe dat dit soort dingen mij ook altijd aangrijpen, terwijl mensenleed, zeker als het ver van mijn bed is vaak langs me heen gaat. Ik ben daar niet trots op, schaam me er zelfs een beetje voor. Dat ik daarmee bij de meerderheid lijk te horen is een schrale troost.
Ik vraag me dan af waar deze ogenschijnlijk onlogische emoties vandaan komen. Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed dat het met vraag en aanbod te maken heeft:
Erfgoed is schaars en leed is er in overvloed!
Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken.
lees ook van Irene Dood gaan we allemaal
Ik vind het allebei erg! Wel heb ik vol ongeloof zitten kijken naar de beelden uit Parijs afgelopen week, erg zonde.
Ik vind het ook enorm zonde dat er zoveel geld gestopt word in een monument. begrijp mij niet verkeerd. Hij is prachtig! Maar er zullen meer wereldproblemen opgelost worden als de rijken hun geld geven aan iets wat er echt toe doet..
Ik vind het zonde dat hij zo beschadigd is geworden maar ik vindt het jammer om te zien hoeveel geld er ingezameld is voor de notre dame, waarom daarvoor wel en voor zoveel andere zaken die ook geld nodig zijn komt amper wat binnen. Maar ergens snap ik het ook weer wel wat t was onwijs mooi om te zien
Zeker iets om over na te denken. Al denk en zeg ik dan meteen op hetzelfde moment: mensenlevens zijn en zouden toch veel belangrijker moeten zijn? Of voelt dat dan als een druppel op een gloeiende plaat voor de gulle gevers? En lijkt dit tastbaarder en het resultaat directer. Alles wat je lijkt te denken en zeggen voelt fout. Ik vind het wel een goed onderwerp om eens heel goed over na te denken.
Daar heb je een goed punt en dat zet iedereen weer even aan het denken
Ik snap de onrust van dit gebouw, maar ik lig er niet wakker van.. Een oorlog vind ik inderdaad erger en dit monument is voor mij hetzelfde als een ander die al veel zijm afgebrand in Parijs. Waarom hoor je daar niks van?
Oei, daar zeg je inderdaad wat… ik moet zeggen dat ik afgelopen week ook vol ongeloof naar de beelden van de Notre Dame heb gekeken en echt hoopte dat de kathedraal niet volledig zou worden verwoest. Aan de andere kant… voor dat geld kun je inderdaad ook heel wat mensenlevens redden… iets om over na te denken dus!
Misschien voelt het voor mensen ook veiliger om zich druk te maken over een momument dan over mensenleed. Mensenleed doet veel meer pijn namelijk.
een gewaagde conclusie! maar wel eentje om over na te denken