morgen is het wereld Galgo dag...

Had je mij een jaar of vijf geleden, gevraagd of ik wat Galgo’s had, dan had ik van harte nee gezegd. Ik geef het eerlijk toe. Van die dunne bijna kale honden, die alleen maar kunnen rennen. Voor mij moet een hond haar hebben…

Toen ik echter kennis maakte met de Galgo van een van onze forumleden, verdween mijn Nee als sneeuw voor de zon. Het was liefde op het eerste gezicht, zeg maar. Wat een prachtige honden zijn dat! Zo waardig en zo vriendelijk. En dat gebrek aan haar? Onzin! Ze hebben een velletje dat aanvoelt als fluweel.

Dat de Galgo’s in Spanje een weinig benijdenswaardig lot hebben, dat wist ik vaag, maar ik ben me er de laatste jaren steeds meer in gaan verdiepen.

Morgen is het wereld Galgo’s dag. Want morgen is het einde van het jachtseizoen. En dat betekent voor veel Galgo’s ook automatisch het einde van hun leven.

Ik begreep er helemaal niks van. Niet alleen dat je een hond afmaakt, als hij je niet meer van dienst kan zijn, maar ook niet dat je dat op zo’n rot manier doet: ophangen.
Nu staan die Spanjaarden niet bekend om hun dier vriendelijkheid, denk maar eens aan stierenvechten en stierenruns, maar dat gaf mij toch niet genoeg verklaring voor deze wreedheden.

Enig googelen leerde mij het volgende.

De plaats van Galgo in de Spaanse samenleving

Oorspronkelijk waren Galgo’s jachthonden die door de adel gehouden werden. Want het zijn prima jachthonden. Natuurlijk verzorgden de adel die honden niet zelf: daar hadden ze personeel voor. Het personeel wilde natuurlijk ook wel zo’n geweldige jacht hond.. Dus ze kruisten ze of namen pups mee.

Zo werd de Galgo een gezinshond van de arme klassen, die haar waarde ontleende aan het feit dat ze hielp het eten op tafel te brengen.
Kon de Galgo niet meer rennen, dan had ze haar nut verloren en werd ze uit economische motieven afgemaakt. Kogels waren te duur of zelfs niet voorhanden. En zo ontstond de gewoonte de Galgo op te hangen. Een paar eeuwen terug misschien nog begrijpelijk….

Maar het is een gewoonte waar de Spanjaarden kennelijk geen afstand van kunnen doen… En dat is gewoon schandalig. En getuigt van weinig beschaving. Het slaat gewoon helemaal nergens meer op.

Er zijn vele instanties die zich beijveren om het lot van de Galgo’s te verbeteren. Dat zijn organisaties die honden hierheen halen. Wat erg lief is van de nieuwe baasjes. Er zijn ook organisaties die hard werken aan een verbetering in Spanje zelf. En daar ligt in mijn ogen ook de definitieve oplossing. Maar als ik zie met hoeveel tegenzin ze in Spanje het Stierenpesten opgeven, heb ik er een hard hoofd in dat het snel zal gebeuren. Des te meer reden dus om ervoor te ijveren.

galgo dag