Moederdag dag
Gisteren was het moederdag. Ik kan me nog herinneren dat we net samenwoonden met huidige mijn partner, mijn dochter en ik, en toen was het ineens moederdag.
De lieverd kwam met een bos bloemen aanzetten.
Nou krijg ik, begrijp me goed, graag een bos bloemen. Een stevige bos rozen, bij voorkeur pioen, een minibosje narcissen, maakt niet uit, ik ben er blij mee (zolang het geen fresia’s zijn).
“Dank je wel”, zei ik en ”wat lief ” “Voor moederdag”, zij hij stralend.
Daar stond ik. Ik keek naar die stralende man, die zo helemaal blij was, ik keek naar de bos bloemen. Ik haalde diep adem en zei: “Maar schat, ik ben jou moeder toch niet?”
Ik duurde even voor ik het had uitgelegd. Hij kwam uit een nest waar vader op moederdag moeder een bos bloemen gaf. De kinderen gaven hun eigen cadeautjes. Maar die bos van pa, die hoorde erbij.
Moederdag: wie is de moeder?
Waarom vinden moeders het kennelijk prima dat ze op moederdag een cadeautje krijgen van de vader van hun kinderen? Ik heb het echt eerlijk waar, nooit begrepen. Hier kan ik nog wel een stapje verder in gaan: het hele concept moederdag heb ik nooit helemaal begrepen. Ik heb altijd gedacht dat het een slimme marketing stunt was. Maar research heeft me geleerd dat de dag zoals we die kennen uit Amerika komt. Daar werd de dag voor het eerst landelijk gevierd op de tweede zondag van mei 1914. Anna Jarvis, een lerares uit Philadelphia, besloot na het overlijden van haar moeder haar leven te wijden aan moederverering.
Het is dus echt goed bedoeld, alhoewel ik mijn achterdochtige geest dan direct weer denkt: Wat had die Anna Jarvis goed te maken??? Kom op zeg, je vertelt me niet dat je je hele leven wijdt aan moederverering als je niet een ietsepietsje beetje schuldig voelt. Enfin daar komen we natuurlijk nooit meer achter.
Het mag dan ooit goed bedoelt zijn, inmiddels heeft de bloemenbranche, de parfumbranche, de koffiezetapparatenbranche, de horeca en de slijters, de bonbonmakers en de banketbakkers, kortom iedereen het idee omarmd.
Iedereen, behalve ik. Sinds ze te oud zijn om asbakken voor me te kleien, hoef ik niet meer. Behalve, behalve als ze me een Porsche geven. Een zwarte.
lees ook; Intelligente lockdown
Wij zetten onze moeder wel altijd even in het zonnetje, maar wat mij betreft hoor je elke dag je moeder lief te hebben.
de meeste moeders hebben liever iedere dag een knuffel dan 1 x per jaar een bosje rozen
Helaas zijn de meeste feestdagen commercieel geworden. Zo doen mijn vriend en ik nooit aan valentijnsdag. Als je elkaar lief vind kun je dat het hele jaar door laten zien. Moederdag en vaderdag zijn voor mij altijd anders geweest. Mijn ouders waren gescheiden hadden nieuwe partners etc. Dus tja maak je dan alleen voor je moeder iets of ook voor je stiefmoeder? Mijn zoon kent zijn vader niet. Zijn vader wil hem niet leren kennen. Voor hem is vaderdag dus ook niet iets leuks want terwijl alle kindjes wat maken. Had hij niemand om wat voor te maken.
Alle feestdagen zijn zo commercieel geworden, ik las nu hemelvaart – bagelvaart: speciaal hemelvaart menu.
Maar als hij nooit bloemen geeft en op die dag wel dan zou ik ze lekker aannemen
Haha voor mij hoeft het ook niet per sé, het is heel lief, maar niet nodig. Mijn vriend kwam zelfs al aan met een mommy-to-be moederdag cadeautje. Terwijl ik nog zwanger ben. Maar hij vindt het leuk om caderaus te geven en doet dit ook vaak zonder reden. Gat in hand denk ik? :P
Wij doen thuis niet aan moederdag, wij vinden het inderdaad erg commercieel.
Ik vind Moederdag wel een mooi initiatief, wel vanuit de kinderen dan. Een dag met net wat extra aandacht voor elkaar. Maar ook om stil te staan bij het geluk van moeder mogen zijn, want dat is helaas niet iedereen gegund.
moeder zijn is inderdaad een voorrecht
Ik snap dat je het een vreemd concept vindt. Ik heb dit met valentijn!