Mening, feit en gevoel
Is het een feit? Of is het een mening?
Heel vroeger, toen ik nog mentrix was op een middelbare school, gaf ik de leerlingen altijd een oefening, waarbij ze moesten aangeven of iets een feit of een mening was.
Daar hadden een heleboel leerlingen best moeite mee. Dat is niet gek: het zijn verschillende zaken, maar soms lijken ze erg op elkaar.
Het houvast die ik ze gaf was dat een feit iets is, wat bewijsbaar is. Misschien niet door jou persoonlijk, maar in principe moest het mogelijk zijn, het uit te zoeken, uit te rekenen en te bewijzen.
Dan nog was het lastig, maar daar kwamen ze uit.
Ik denk nog wel eens aan die simpele oefening die we dan in de klas deden en waar ik de leerlingen dan aan elkaar liet uitleggen, waarom: “mannen zijn slimmer dan vrouwen”, nu toch echt een mening was en “meer mannen dan vrouwen hebben een leiding gevende functie” een feit.
Telt het feit nog?
Ik denk daaraan omdat ik zie en merk, dat feiten het aan het afleggen zijn. Feiten doen er niet zoveel meer toe. Ze zijn vervangen door gevoel.
Begrijp me goed: er is niets tegen gevoel. Behalve als het feiten vervangt.
Neem de inentingsdiscussie. Prima als jouw gevoel zegt dat het echt niet goed is allemaal.
Maar het feit is dat je aan polio, kinkhoest en rode hond heel, heel nare verschijnselen kan overhouden. En dat de pokken dankzij het inenten zijn verdwenen is niet meer en niet minder dan een feit.
Kiezen voor gevoel: kiezen voor een mening
Wat mij verbaast en verontrust is niet dat mensen voor hun gevoel kiezen: dat moeten mensen vooral zelf weten. Wat mij verontrust is dat mensen de feiten aan hun gevoel gaan aanpassen. En dat is linke soep…
Daarmee slaan we met zijn allen een hoop veiligheid onder onze eigen voeten weg. Want hoe we het ook wenden of keren: de feiten zullen ons altijd weer inhalen. Ik denk ook dat dat de reden is dat mensen die op hun gevoel afgaan, ook zo boos worden, wanneer je ze met feiten confronteert.
Als je de inentingsdiscussie niet interessant vind, neem dan eens een kijkje bij de vele voedings-goeroes..
Ik maak me ernstig zorgen om deze ontwikkeling: als we met elkaar niet eens meer een feit van een mening kunnen onderscheiden, dan blijven we van mening verschillen.
lees ook: Ergens zitten mannetjes
Ik ga altijd op mijn gevoel af, maar zie wel duidelijk het verschil tussen een mening en een feit. Goede oefening voor de mentorles inderdaad.
dank je wel, en niet alleen voor de mentorles hoor…:-)
Ik ga heel vaak op mijn gevoel af, maar ben erachter gekomen dat dat niet altijd slim is.
de combinatie gevoel en verstand, is goud waard..
Haha interessant om over na te denken!
wat een doordenker! Ik koppel ook vaak gevoelens aan feiten! is niet attijd simpel.
kijk! dat is een geweldig begin! er achter komen dat dat moeilijk is
Mooie doordenker! Ben zelf een gevoelsmens maar ben het 100% met je eens dat het niet de bedoeling is om feiten aan te gaan passen aan wat je voelt.
dank je! en inderdaad: een gevoelsmens zijn betekent helemaal niet dat je de feiten aan je gevoel aan gaat passen.
Het betekent dat je waarde toekent aan wat je voelt. En daar is niks mis mee!
Als wetenschapper ga ik uit van feiten. Maar ik merk dat dat wel eens gevoelig ligt ?
daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Mensen kunnen best nidig worden als de feiten niet met hun emoties kloppen..
Heel leerzaam om dit stukje te lezen. Interessant dat feiten het toch steeds vaker tegen meningen afleggen. Vooral omdat feiten doordat ze bewezen zijn, goed te onderbouwen zijn.
precies!
Het is zeker linke soep wanneer mensen feiten aan gevoel aan passen en dit gebeurd zeker. Dat boos worden herken ik wel van uit mijn omgeving. feiten speken tenslotte voor zich en daar kan je gevoel niet tegen op.
Wat een goede post! Je legt het verschil tussen feiten en gevoel goed uit.