En toen hadden we allemaal gewonnen #MaxVerstappen.
Als Max Verstappen de Formule 1 wint
Met verbijstering kijk ik altijd naar mijn landgenoten, als “we” een wereldkampioenschap voetbal winnen.
Hele straten kleuren oranje, mensen rijden toeterend in auto’s rond en normaal nieuws hoef je de eerste twee dagen op tv niet te verwachten.
In zulke gevallen haal ik mijn schouders op, stop watjes in mijn oren en pak een goed boek.
Dat deze gekte ook over ons land kan neerdalen, als iemand in een dure auto net drie seconden ofzo (vergeef me dat ik de technische details niet correct heb)harder rijdt dan een ander, dat wist ik nog niet.
De hardrijder is een Nederlander, Max Verstappen,wanneer een Engelsman dit presteert, halen we onze schouders op.
Max Verstappen heeft gewonnen
Ik zag volwassen mannen nagelbijtend naar een scherm staren, elkaar huilend in de armen vallen. Max had gewonnen !!!!Ik zag mensen met een rolkoffer huppelend en springend door de gangen gaan (wat op zich een leuk gezicht is). Mensen spraken met een ontroering die ze normaal reserveren voor de geboorte van hun eerste kind, over deze geweldige gebeurtenis.
Al die emotie, al die blijdschap: het is mij een raadsel. Hoe ik ook mijn best doe, ik kan er geen deel van uitmaken. Waarom zouden we uitzinnig van vreugde zijn, omdat de ene auto harder blijkt te rijden dan de ander? Persoonlijk ben ik meer benieuwd naar de CO2 uitstoot van dit spelletje dan naar de winnaar. Of ben ik nu gek.
Dat mensen nagelbijtend naar het scherm staren, dat begrijp ik best. Ik vind het ook nogal uitzinnig als ik bedenk welke kaptalen hier mee gemoeid zijn. Vele honderden miljoenen. Alleen zo’n autootje is al vijfmiljoen. De 3 grote jongens hebben budgetten van 400 miljoen dollar. Is het niet om enorm zenuwachtig van te worden, dat er zo slordig met geld wordt omgesprongen? Maar als ik het goed begrijp is de zorg van de nagelbijters alleen dat Max niet wint…
Ik begin het humor te vinden als ik in de Correspondent lees, dat de prestaties van de chauffeur 20% van de uitkomst van de race bepalen. De rest doet de auto en het team achter de auto.
Nou ja, als ik klap voor een theatervoorstelling, applaudisseer ik ook niet alleen voor de acteurs, maar ook voor de prestaties achter de schermen, denk ik dan maar.
En voorlopig zijn we allemaal blij: Max Verstappen heeft gewonnen, nu is alles mogelijk. En verd* een dag later hebben we een kabinet.
lees ook eens: gun zo’n kind een fanta
Ik heb het dus ook niet gekeken/gevolgd, vind er gewoonweg niks aan..
Ik ben volgens mij een van de weinige die niets heeft gevolgt van de formule 1
ik heb ook alles gemist!
Ik heb het niet gevolgd, tenminste de races niet. Zag natuurlijk wel hier en daar wat voorbijkomen in een talkshow of in het nieuws. Wat ik vervelend vind is dat je blijkbaar niet twee sporters goed kunt vinden maar dat als je voor de ene bent, dat je dan automatisch de ander met de grond gelijk moet maken. Waarom is dat toch? Het zijn twee gozers die sinds hun kindertijd hiervoor werken en leven en ze doen het beiden ook goed op hoog niveau. Good for them. Verder dus zoals je begrijpt niet mijn ding haha
Ja, vrij bizar inderdaad. Ik heb het idee dat mensen een leegte ervaren in hun leven, en dat dit dan leidt tot dit soort vreemde taferelen.
Sport is emotie, ook als je in een auto rijd. Ik keek nooit en toch wilde ik kijken. En ja ik heb ook een traantje weg gepikt.
Het is voor mij ook bijzonder hoe bepaalde sporten meteen veel meer aandacht krijgen. Het is ook bijzonder hoe de ene topsport veel meer verdient als de andere trouwens…
Maar goed, dat was een persoonelijke bedenking bij de eerste zinnen. Verder heb ik ook niets met autosport. Het lijkt me soms wat op matchogedrag, maar goed: er is kennelijk ook een publiek voor. Brood en spelen zeker?