Marktplaats lief en leed
Marktplaats, je hebt er meer last dan gemak van, het is, vind ik allemaal niet erg efficiënt.
Manlief had een kantoor, voor hij pensionado werd. En van dat kantoor nam hij in fasen afscheid.
Zo verhuisden we zijn bureau naar ons nieuwe huis.
Na een tijdje kwamen we erachter – hoe is het mogelijk – dat dat prachtige bureau eigenlijk in de weg stond…
We lieten het een tijdje fijn in de weg staan. En toen mocht het weg.
Ik zette het bureau dus op Marktplaats met mooie foto’s en omschreef het in gloedvolle bewoordingen. Ik vroeg er een tientje minder voor dan facebook, adviseerde, leunde achterover en wachtte op kopers.
Gratis af te halen op Marktplaats
En wachtte en wachtte en….juist ja. Geen enthousiaste koper in verste verte te bekennen. Dus verhuisde ik ons bureau naar Gratis af te halen. Twee dagen gebeurde er niks. Maar toen…hoera er meldde zich een kandidaat. Hij kon niet door de weeks, dus moest het bureau nog een paar dagen in de weg blijven staan. Hij zou zaterdag komen. In het begin van de middag. Op mijn vraag die tijd wat nauwkeurig aan te geven, kreeg ik geen reactie meer.
Een tweede gegadigde diende zich aan: ik zette hem op de reserve lijst. En dat deed ik ook met de volgende kandidaten, want ineens was mijn bureau een hot topic geworden.
Het werd zaterdag. Om vier uur hadden we nog steeds niemand gezien. Ik was het spuugzat en mailde hem dat als hij om zes uur niet was geweest, ik het bureau aan de volgende gaf.
Om zes uur mailde ik nr 2. Vierentwintig uur later mailde ik nr 2 opnieuw: ik hoor niks van je, ik ga door naar de volgende.
En de volgende liefhebber
Ik mailde een aardig meiske dat had gezegd dat ze het bureau dolgraag wilde hebben. Helaas kon ze het pas woensdag ophalen…dat kon echt niet anders.
Het bureau stond toch al in de weg…die paar dagen… Woensdagochtend opende ik mijn mail: Sorry, sorry, het bureau past niet! Ik kom het niet halen.
Dit keer schreef ik een ietwat pissig mailtje. Aardige meisje boos, ze had toch zeker dinsdag al gezegd dat ze er van afzag? Ik keek nog eens goed in mijn mail. Dinsdagavond half twaalf…
Op naar nr 4. Die kon ook pas zaterdag…Ik begon het gevoel te krijgen dat ik alleen nog maar van dit bureau af kon komen door het met een bijl in stukken te slaan…
Het werd zaterdag. Een half uur voor de afgesproken tijd wordt ik gebeld: “past het bureaublad in een auto?” “Dat hangt van de auto af”, antwoordde ik intelligent. “Jajaja, hmhmhm…misschien toch maar een busje…”
“Jullie komen toch wel vandaag??” piepte ik.
Het werd even stil. “Dat hebben we toch afgesproken”, zei de man stomverbaasd.
En dat herstelde mijn vertrouwen in de mensheid.
Hij kwam met een makker om te helpen sjouwen. Hij en de makker hebben een loods. Daar moet nu een kantoortje in komen. Want ze gaan in partij goederen handelen.
Nu hebben ze een groot bureau: het begin is er!
Met een big smile zwaaide ik ze uit
lees ook eens: waar vind ik nog een automaat
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!