Making memories ?
Over memories maken en het leven in al haar weerbarstigheid.
Als blogster, krijg ik natuurlijk vele bloggen onder mijn ogen. Alle bloggen zijn anders. Maar allemaal zijn ze inspirerend.
Zo kwam ik onlangs een blog tegen over het maken van herinneringen. De schrijfster en haar partner, waren er bewust en druk mee bezig. Kijk dat noem ik nu een inspirerend thema!
Later leven
De eerste gedachte die in mij opkwam was: als je druk bezig bent met ‘making memories’ voor later, heb je dan nu nog wel tijd om te leven?
Naar mijn gevoel is het zo, dat je leeft en dat dat herinneringen achterlaat. Zij draaien het kennelijk om: ze leggen nu de memorie vast….dan kan het toch niet anders, of je gaat later leven. Ik ben misschien oud en niet zo slim: ik zit me suf te piekeren: hoe doe je dat??
Kan je memories voorkomen
Terwijl deze gedachte vruchteloos door mijn oude grijze hoofd maalde, sloop er een tweede gedachte binnen. “Herinneringen”, fluisterde deze gedachte ”zijn autonoom. Ze komen en gaan zoals ze zelf willen”
Zo is het maar net, natuurlijk. Ik weet niet hoe het bij jullie is, lieve lezers, maar ik heb meer dan genoeg herinneringen die ik eigenlijk liever niet had! En die zich toch met regelmaat aan mij opdringen. Bij voorkeur ’s nachts.
Zou je – door je herinneringen van te voren te maken – kunnen voorkomen?
En, volgende vraag: moet je dat willen??
Kijk hier weet ik het antwoord op: En dat antwoord is nee. Dat moet je niet willen.
Ik hou niet van mijn pijnlijke herinneringen, maar ze horen bij mij. Ze zijn een deel van mijn leven en ze leren me wat over mezelf. Op zijn minst leren ze me het enge beest recht in de bek te kijken.
Je zou kunnen zeggen: maak herinneringen waar geen eng beest in voorkomt! Wat houd je tegen??
Wat mij tegenhoudt? Goede vraag. In feite niets. Behalve dat ik niet in sprookjes geloof.
lees ook eens: ruzie is een onweersbui
Ik denk dat je hele leven juist een grote herinnering is. Alle herinneringen en ervaringen maken je tot wie je bent vandaag de dag.
jou blogs zorgen er wel altijd voor dat ik weer even mijn hersens moet kraken..sommige herrineringen aan mijn vader zijn bijvoorbeeld erg pijnlijk..maar tegelijk ook zo dierbaar
dank je voor je lieve compliment, ik snap wel wat je bedoelt…in de loop van de tijd zijn de herrineringen aan mijn vader trooatrijk geworden
haha weer zo’n mooie levensvraag waar het antwoord niet goed is en niet fout is. Hij wordt door iedereen anders beleefd. Leuk om er zo over te filosoferen en ik doe graag met je mee: Wat de herinnering maakt is het moment dat nu is. In mijn ogen wordt een herinnering pas een herinnering als je er een bepaalde waarde aan hangt. Dit kan een goede of negatieve waarde zijn. Dat zal bepalend zijn van je gevoel op DIT moment. Daarom zullen bepaalde ervaringen vergeten worden terwijl andere ervaringen zich blijven “opdringen” Hoe meer kleur je aan iets geeft hoe “voller” en “mooier” het in je herinnering zal worden. Maar omgekeerd denk ik ook. Hoe zwaarder je aan iets tilt hoe negatiever zo’n herinnering wordt.
Vaak zijn plekken in je herinneringen altijd mooier heb ik gemerkt. Ik heb geweldige herinneringen aan de tijd dat ik in York heb gewoond, maar ik ga niet terug bang dat het in mijn herinnering mooier/beter was dan hoe het nu is
Ik moet soms zo lachen om je levensvragen. Herinneringen maak je denk ik onbewust, als ik bijvoorbeeld denk aan een vakantie. Je creëert leuke activiteiten, maar je kunt ze als niet leuk ervaren.;-)
Het leven is één grote herinnering waar je op terug kijkt, op iedere leeftijd. Maar ik probeer zo vaak mogelijk leuke dingen te doen, waar ik dan met een glimlach aan terug denk.
Wat ik een keer had, is dat ik naar een plaats ging waar ik tientallen jaren goede herinneringen aan had. Een warme plek waar ik altijd aan kon denken wanneer het wat minder ging. Die plek wilde ik delen met mijn (inmiddels ex-)man dus wij erheen. Kregen we daar een hele vervelende ruzie, zo erg dat we er vertrokken zijn en weer naar huis zijn gegaan. Daarna kon ik niet meer aan die mooie plek denken als mooie herinnering omdat het ‘overschreven’ was door een k*therinnering. Dit is jaren geleden hoor maar ik zou niet meer zo snel teruggaan naar een plek waar veel moois aan kleeft omdat ik bang ben dat het negatief overschreven wordt. Best stom misschien maar zo voel ik het haha