Leuren en sleuren

Leuren en sleuren, wat een geweldige woorden zijn dat. Zelfs als je geen idee zou hebben, wat ze betekenen, dan nog begrijp je direct.

Het klinkt gewoon zwaar, loodzwaar: in gedachten zie je een man met een handkar die hij een brug moet opduwen, de bietenbrug waarschijnlijk. Of je ziet – ooooh echt zielig – zo’n hondenkar met een louche verkoper ernaast.

Leuren betekent eigenlijk alleen maar huis aan huis verkopen. Venten kan je ook zeggen. Het woord leuren is weer afgeleid van loren. En loren zijn vodden en in 16-de -eeuws Nederlands: waardeloze voorwerpen. In het vroeg Nederlands betekende loren ook wel bedriegen : loren ende soren

lorren en leuren

Zie je hoe aan dat loren en leuren steeds een beetje een nare betekenis kleeft? Die koopmannen die langs de deur gingen, ze hadden geen echt goede naam. Best wel vreemd in een tijd dat er nauwelijks winkels waren en de boerin wel op de man die langs de deur kwam leuren aangewezen was…
Maar ja, ook toen was het ons kent ons, en zo’n man die maar zo af en toe langskwam, die kende men niet. En onbekend maakt onbemind. Arme leurende verkoper…

Wat nog veel grappiger is, is dat in onze tijd waarin er nooit meer eens iemand met garen, band of borstels lang de deuren komt, het woord leuren nog steeds een negatieve betekenis heeft.
We doen het nu niet meer letterlijk, met een zware mand of hondenwagen langs de deur, maar geestelijk leuren, is ook niet leuk.

we hebben het nog erger gemaakt

Sterker nog, dat is zo niet leuk, dat we het nog erger gemaakt hebben!
We leuren niet alleen we sleuren ook nog!
Die arme hond van de hondenkar heeft het begeven, de man sleept nu zijn waren zelf door de straten….Die kar is niet tegen die brug op te krijgen…

Zouden wij het nu zwaarder hebben dan die leurder van 200 jaar geleden?

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

1