Leuke dingen van het zestig plus zijn.
zestig plus, het is leuk: een ervarings blog
Ik heb nooit last gehad van die naderende tientallen. Mij hebben ze niet horen zuchten: oooo jeeee, DERTIG al…, of veertig…nee he.
Je bent die je bent, denk ik altijd en daar is je leeftijd een onderdeel van.
Toen ik zestig werd, was ik dat even kwijt, moet ik toegeven. Dat vond ik ineens heel erg oud. Dat vond ik met een been in het graf….
Inmiddels ben ik helemaal van die gedachte af. Sterker nog , dit jaar ben ik precies halverwege de zestig en de zeventig en het bevalt me prima.
Zestig plus, de leuke kanten.
Overgang voorbij
Een van de meest prettige dingen vind ik, is dat de overgang echt voorbij lijkt te zijn. Met een opvlieger per dag, valt reuze goed te leven. Gewoon even het balkon op vluchten. Ondertussen is manlief helemaal op deze momenten afgestemd. Na een tiental jaar ervaring voelt hij haarscherp aan wanneer hij niks moet zeggen, dan wel meelevende geluiden moet laten horen..
Slaap
Zo langzamerhand begin ik de theorie te ontwikkelen dat het staartje van de overgang bij veel vrouwen gepaard gaat met slecht slapen. Bij mij werkte het wel zo. Na jarenlang bar en bar slecht slapen, slaap ik met zestig plus, weer normaal. (voor de goede orde: 7 uur non stop, met oke af en toe even plassen..)
Energie
Even voorbij de zestig krijg je een ander soort energie, merk ik. Eindeloos zonder pauze door rennen zoals ik dat vroeger deed, dat gaat niet meer. Maar het lijkt erop alsof veel dingen veel sneller gaan dan vroeger. Met meer gemak, meer vanzelfsprekendheid. Alsof al die vaardigheden, die ik in de loop van de jaren heb verzameld, ineens nu ik zestig plus ben tot bloei komen.
Rust
Mijn hele leven heb ik me druk gemaakt, om dit en om dat en meestal over onrecht en onrechtvaardigheid. Dat doe ik nog. Dat hoort bij mij. Maar ik doe het milder. Ik ben me er meer van bewust dat ik de wereld niet kan veranderen, al moet ik dat wel altijd blijven proberen. Sommige dingen veranderen nooit.
Leeftijd is maar een getalletje, Ik moet zeggen vroeger zag ik er tegenop toen ik 30 moest worden. Inmiddels word ik over 3 jaar alweer 40 en kijk ik heel anders naar deze getalletjes. Ik verloor namelijk 7 jaar geleden mijn vader (58) en mijn moeder en zus hebben zwaar hartfalen dus elk jaar is er een. Sindsdien ben ik dankbaar als ik weer een jaartje ouder word dat ik nog steeds mag genieten van het leven.
Klinkt alsof 60 the place to be is! Nog even 30 jaar wachten haha
Kijk, dat is nou eens fijn om te lezen als verse vijftiger. Het wordt dus zeker niet slechter.
Dat milder zijn vind ik heel goed klinken. En terugkijkend naar alle tientallen zoals je dat zegt (hahaha). Dertig vond ik – serieus – echt een ding. Alsof je dan alles moest weten. Zeker moest zijn dat je de juiste baan had. Juiste partner. Toen kon je niet echt lang meer wachten als je een kindje wilde (uiteindelijk moest ik 41 worden om eindelijk ons kleine meisje in de armen te mogen sluiten. Dus ja, alles kan denk ik dan). Veertig vond ik weer helemaal geen probleem. De vijftig zit er dit jaar aan te komen en gek genoeg geloof ik het gewoon bijna niet. Geen ‘hotter than your daughter’-issues hoor (no worries). Maar een klein kindje houd je jong en zo voel ik dat dan ook.
Goed om een idee te krijgen van wat me nog wacht!
ik word 44 en ik heb wel mijn stress dingen maar die hebben meer met wat anders te maken. de overgang heb ik thank god over geslagen
Ik heb er nog geen last van. Weet wel dat mijn moeder het heel erg vond toen ze de 40 naderde, vreselijk vond ze dat. Ik mag nog 3 jaartjes tot de 40 en nu ik dat zo opschrijf klinkt het best ‘oud’ haha. Mijn vader werd elk jaar 36 en dat heb ik van hem overgenomen ;)
Ik heb wel last van de tientallen stress. Net de 40 gehad. Dus ben nog een paar jaar stressvol haha
Fijn om te horen dat het als 60-er best wel mee valt
Ik ben 46 en de eerste kwaaltje komen. Maar ik ervaar ouder worden ook als iets mooi’s.