Let your house be open wide…

Zeventien was ik en ik woonde dat jaar in Amerika  Mijn moeder had daar een vriendin, die ik – naar de gebruiken van toen – tante noemde. Daar woonde ik en verder huppelde ik over de campus van de universiteit van Texas en vermaakte me opperbest met het volgen van allerlei colleges.

Amerika is gastvrij

Een van de dingen die ik in Amerika geweldig vond was, was de enorme gastvrijheid van de Amerikanen. Als je een vriend van een vriend was, was je welkom. Mensen met wie ik bevriend raakten, namen me weer mee naar hun vrienden.

Zelfs nu zal het je in Nederland niet snel gebeuren dat je, wanneer je een afspraak hebt met een vriendin, deze op de stoep staat met een jou volkomen onbekend vrouwspersoon. Op zijn minst is toestemming gevraagd haar mee te nemen.

kom je uit Holland

In Amerika gooiden ze gewoon de deur open en riepen: “”Kom je uit Holland? Wat leuk! Mijn overgrootvader kwam uit Duitsland “(Of ergens anders in Europa) en dat dan op zo’n toon van  “ken je hem ??”

Misschien is het inmiddels veranderd, wellicht idealiseer ik het. Maar ik vond die openheid een openbaring. Als tiener nam ik thuis alleen maar iemand mee, nadat ik zijn/haar achtergrond uitgebreid had toegelicht. En zomaar spontaan iemand mee laten eten? Ik had het tot ik in Amerika woonde, nog nooit meegemaakt.

let your house…

De “tante en oom”  waar ik inwoonde, waren lid van de Unitarian church. Vraag me niet waar het voor stond…een blijmoedig protestantisme denk ik.
Hoe dan ook, zoals een kerk betaamt hadden ze ook zo’n middag om geld op te halen voor de kerk en mij werd gevraagd om mee te gaan.
Een van de zaken die verkocht werden, was een door de kerk uitgegeven kookboek: “Let your house be open wide”

“Ja”, dacht ik, “ja, dat wil ik”. Ik kocht het boekje, het was uit een rib uit mijn studentenlijf.
Ik heb het nog. En ik probeer er nog steeds naar te leven

lees ook eens Als mens dan he, als mens. Niet in functie of komkommertijd van Anneke de Jong

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like