reclame en nog meer reclame, we worden overspoeld...

Ik voel me momenteel wat overrompeld door de reclame om me heen.

Het is als een lawine die je overspoeld met ‘koop, koop, koop’. De feestdagen staan weer voor de deur en dat zullen we weten ook.

Gisteravond sprak ik onze jongste via FaceTime. Ze woont niet om de hoek dus lang leve de digitale vooruitgang. En ook de intocht van Sinterklaas kwam langs in ons gesprek. ‘Dat was altijd zo leuk mam, benoemde ze, de laatste aflevering van een bepaald programma waar je met spanning naar zat te kijken. En daarna was dan de intocht van de sint. We zaten aan de televisie gekluisterd en in de avond mochten we onze schoen zetten. Nu is er niks meer aan eigenlijk want het is overal’.

Table of Contents

Overal reclame, overal commercie

Ik ben het helaas met haar eens. Veel te veel televisiezenders zenden iets uit over Sinterklaas, het begint al heel vroeg (deze keer in oktober volgens mij of overdrijf ik) en raakt volledig versnipperd. Als ik nu kind zou zijn zou ik gillend gek worden van al die prikkels.

Ik vond het altijd fijn dat speciale periodes gekaderd werden. Nu voelt het alsof de kerstkransjes in september in de winkels liggen, de paaseieren in december en de pepernoten in maart. Via het beeldscherm wordt je overrompeld door reclame op reclame. De commercie probeert er het maximale slaatje uit te slaan en ik gruwel ervan. In plaats van dat het motiveert, demotiveert het me alleen maar. En ik geloof nooit dat ik de enige ben.

mijn eigen ritme

Standvastig houd ik mijn eigen ritme aan. De kerstboom komt er pas in na de sinterklaasviering (ook al vind ik Sint vieren met jonge kinderen echt leuker), pepernoten kopen we als de sint in het land is en paaseieren staan alleen op tafel rondom de paasdagen.

Bijzondere dagen moeten op een bijzondere manier worden gevierd. En dat heeft vooral met de liefde voor elkaar en speciale momenten te maken, en helemaal niks met commercie. Die houden we in dit huishouden dan ook zoveel mogelijk buiten de deur!

lees ook van Cynthia: Guilty pleasure en neem een kijkje op haar blog Cynthia Poen