lange nagels en toch tuinieren...hoe lastig wil je het...

Lange nagels en tuinieren

Soms, nee niet soms, vaak wil ik teveel. Dat zou ook niet zo erg zijn, als ik niet dingen wil die volkomen tegenstrijdig met elkaar zijn. Daar werd ik vandaag weer eens onzacht mee geconfronteerd.
Ik heb namelijk lange nagels, dat vind ik mooi, ik schilder ze regelmatig in knalkleuren. Natuurlijk is ermee typen niet echt handig, maar ik maak zoveel typefouten, dat die paar missers door mijn lange nagels er nog probleemloos bij kunnen. Als ik iets wil, ben ik bereid de consequenties op de koop toe te nemen.

Lastiger is het combineren van lange nagels met tuinieren. Ik ben inmiddels groot afnemer van nagelborstels en handcrèmes. Van al dat boenen en dat water gaan mijn handen namelijk kapot. Daarom smeer ik er crèmes op. Crèmes die me beloven dat ik, als ik alleen maar naar de tube kijk, ik al prachtig verzorgde handen krijg. Daarmee heb ik dat probleem ook al weer opgelost.

Uren spitten met gelakte nagels

Maar vorige week ging het fout. Ik had uren staan wieden en spitten en doen, met gelakte nagels. Die krijg je dus niet meer schoon. Gisteren haalde ik de nagellak eraf (dat moest, het ging bladderen) en kwam tot de ontdekking dat de nagels, nadat het blauw verwijderd was, zwart waren.

Maar niet bovenop. Van onderen. Geen van mijn borstels hielp. Crèmes deden ook niet meer wat ze beloofd hadden, al keek ik er nog zo lang naar…

Hier was maar een oplossing: knippen. Ik aarzelde. Ik hou nu eenmaal van lange nagels, maar ja ik hou ook van tuinieren. Eerlijk is eerlijk: mijn handen zagen er niet uit. Ik wist dat het moest. Ik probeerde me te verzoenen met mijn lot.

En toen greep het leven in. Een nagel scheurde. Finaal en helemaal… nu heb ik nog maar een optie: alles drastisch kort knippen.

Tja, als je zelf niet op tijd ingrijpt, grijpt het leven wel in.
De tijd is mijn vriend. Over twee maanden tuinier ik weer met lange nagels. Heus je hoeft niet van elke ervaring wat te leren.