kleur bekennen
Vrede is een woord zoals alle andere woorden. Boom, akker, vaargeul, stereotoren, asbest, allemaal zijn het woorden samengesteld uit de zesentwintig letters die ons alfabet rijk is. Ik noemde er zo maar een paar, willekeurig. Voor de vuist weg, zeg maar. Ik weet zeker dat jij er ook nog wel honderden kan opnoemen, net zoals al die andere zestien miljoen Nederlanders.
Maar wat nu als al de woorden, die we hardop zeggen, zichtbaar voor iedereen boven onze hoofden zouden zweven? Hoe zou een gemiddelde winkelstraat in Alphen aan den Rijn er dan uitzien? Zouden er dan woordenslingers meanderen door de straten? En in welke kleur dan? Vrolijke kleuren voor leuke gesprekken? Grijze voor sombere gesprekken of pikzwarte voor knallende ruzies? En zouden woorden die met passie of vreugde worden uitgesproken, vetgedrukt en met dubbele lettergrootte, dan tot de wolken reiken en blijven verdrietige laag boven de stoep hangen, net als een depressie? Zwaar door een donkere last.
Wat is dit voor een verhaal? Hoor ik jullie nu denken. Waar wil je eigenlijk naar toe? Nergens! ik wil helemaal nergens heen. Het enige is dat ik mij dit ineens afvraag. Zomaar zonder vooraf bedachte bijbedoelingen ontstond het gewoon in het kastje ‘vragen in mijn hoofd’. En nu denk ik dat het voor mij wel een voordeel zou kunnen zijn. Ik kan bijvoorbeeld meteen zien welke mensen ik beter kan vermijden omdat ze niet bij de stemming van mijn moment passen. Ik zou ook meteen kunnen zien welke stemming er zou overheersen in de stad? Zijn er meer vrolijke kleuren of toch niet en kleurt Alphen donker?
En zou er verschil zijn met het weer? Ja, he? Dat laatste zeker! Toch? Geen land ter wereld praat zoveel over het weer als wij hier in Nederland. In het weekend verwacht ik ook meer vrolijke kleurtjes dan op een maandag wanneer de plicht ons weer dwingt het gewoon van alledag onder ogen te zien.
Nog meer vragen ontsnappen uit het kastje. Zou er ook een kleur zijn voor angst? En wat zou dat moeten zijn? Groen? Nee, dat is meer de kleur van nijd. Boosheid lijkt me paarsroodblauw, dubbelvet en onderstreept. Die zie ik dan vast boven stadions waar de VAR weer eens buitenspel constateert terwijl de grensrechter zijn vlag omlaag hield? Boven één helft van het stadion dan wel, dat is logisch.
En vrede! Hoe kleurt dat woord? Wit? Net als de witte vredesduif?
Stel dat onze woorden echt boven ons zweefden en zouden kleuren? En dat we dan al die landen zien waar het wit nog steeds ontbreekt. Zou dat verschil maken?
lees ook van Anneke : krabbeltjes
Ik ga meteen regenboog leren :)
goed idee! Ik ben voor de cursus geslaagd.
wat zou dat handig zijn! Een beetje zoals gedachten lezen….
Wat een leuk artikel. Kleuren kunnen inderdaad ook meerdere betekenissen hebben.
dank aan allen voor de mooie reacties.
liefs, Anneke
Het zet je wel enorm aan het denken. Leuk geschreven
Heel mooi geschreven. Het stuk deed me aan mijn (17 jarige) dochter denken. Dit soort gedachten gaan constant in haar om. Ik vind het mooi en wonderlijk. Kleurrijk ook ;)
Wat ontzettend mooi geschreven…nooit over nagedacht! Zou een hoop duidelijk maken…Ik zou in ieder geval naast kleuren ook vaak uitroeptekens achter mijn woorden hebben, whahahaha! Enthousiasteling 😁
Wat geweldig geschreven. Heel mysterieus en iets wat mij aan het denken zet
Ik heb wel het idee vaker in kleur te denken, het zou toch wat zijn als vrede wit zou kleuren, het zou misschien welveel duidelijk maken in de wereld.
Wat een leuk artikel! Zet me aan het denken. Mijn kleur voor angst is rood. Maar mijn kleur voor liefde ook… gek idee…
Haha even inhakend op de reactie van bergfamilie. Voor mij zou dit ook zo zijn. Raar eigenlijk hé dat kleuren in onze beleving een betekenis hebben. Dit leren we al vanaf jongs af aan. Rood is stoppen, oranje is gevaar en groen is doorgaan of iets positiefs.