Kippen

Terwijl ze een handje graan strooide, bekeek ze ze aandachtig, de kippen….

Ze had beslist een haat-liefde verhouding met ze. Of misschien was het zelfs alleen maar een haatverhouding.
“De mensen die zo lyrisch over kippen zijn”, bedacht ze, “hebben waarschijnlijk nooit een kippenhok gehad, laat staan dat ze probeerden genoeg eieren te produceren. Biologisch verantwoord. Ook dat nog” Ze stampte op haar rubber laarzen door de blubber, waarin het zand voor haar kippenhok, de afgelopen dagen was veranderd. “ Daar gaan we weer”, zuchtte ze en ging aan de slag met de dagelijkse klussen van voederen, eieren rapen, hok uitmesten.

De kippen scharrelden genoeglijk langs haar rubberen voeten, zich van geen kwaad bewust. “Het probleem zit hem niet in de kippen”, dacht ze “het probleem is dat er mensen zijn die kippen “schattig” hebben gemaakt. Die ze zijn gaan schilderen op kopjes en bordjes, op uithangborden van Pannenkoekenrestaurants, op servetjes en op onderzetters en op dienblaadjes…. ” Toen wist ze niet meer waar er nog meer afbeeldingen van kipjes en haantjes te vinden waren, maar een ding wist ze wel: ze was de truttigheid zat. Dat stomme OtenSien gevoel. Dat terug-naar-de-natuur-gevoel, dat kneuterige verbeter-de-wereld-door-brandnetelthee-te-drinken-gevoel.

Ze parkeerde de kruiwagen naast het hok en ging terug om de eieren te halen. De kippen stonden inmiddels vredig kakelend om de voerbak; ze maakten tevreden kokkende geluidjes, terwijl ze elkaar opzij duwden in de hoop een nog net even betere graankorrel te bemachtigen.
Ze pakte de doos met eieren op en liep richting bijkeuken om verder te gaan met haar dagelijkse taken. Naast het pad, zag ze een reusachtige vliegenzwam, die had er gisteren beslist niet gestaan.

Alles is verkneuterd

“Paddenstoelen!!, Ook al zo iets dat volledig was verkneuterd! Het waren kabouterhuisjes geworden, onderwerpen van liedjes, ze stonden in kinderboekjes . En het ergste is nog, dat ze geplukt worden voor herfststukjes. Waarmee mensen de natuur in huis halen. En volledig voorbij gaan aan het feit dat ze zojuist de natuur een klap hebben toegebracht . ” “En iedereen vergeet”, bedacht ze kwaad, “dat paddenstoelen dodelijk kunnen zijn en hallucinerend. Als je weet hoe je het moet doen, tenminste…”

Ze bleef staan, wist ze dat eigenlijk zelf wel?? “Ik ben een muts”, besloot ze “ik doe nu al 10 jaar mijn best, zo dicht mogelijk bij de natuur te leven. En ik weet niet eens hoe ik van een Vliegenzwam high kan worden”.
Even later stond ze in haar slaapkamer. Achter in haar kast hing haar nette winterjas. En daaronder stonden een paar schattige pumps, misschien 2 keer gedragen. Hooguit.
Binnen 5 minuten had ze haar oude spijkerbroek en grauw-blauwe tshirt verruild voor een nette spijkerbroek met een witte blouse en blauw vest.

Met haar jas over haar arm en haar schoenen in de hand, liep ze naar de bijkeuken.
“Ik kom wel weer terug”, schreef ze op het briefje waar ze normaal het aantal eieren op noteerde.
Ze trok haar nette winterjas aan, en stapte in haar rubber laarzen. Met de schoenen in de hand, liep ze naar de weg. Daar trok ze haar pumps aan, en zette de laarzen omgekeerd in een bosje ( ze moesten natuurlijk niet vol regenen). Toen ze er zeker van was, dat haar laarzen veilig stonden opgesteld, stak ze haar handen in de zakken van haar jas en liep naar de bushalte.

lees ook: Fileleed

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like