Keuze

Hoeveel is onze eigenheid waard? Hoeveel ruimte nemen we voor onszelf? En hoeveel woorden spreken we niet voor onze beurt. Of juist wel om vooral maar gehoord te worden? Met hoeveel zijn wij? Zes miljard? Zeven?  De tel ben ik kwijt geraakt. Wel weet ik dat ik soms het gevoel heb dat ik moet vechten voor elke centimeter ruimte. Iedereen schreeuwt om zich heen. De overtuiging van het eigen gelijk duwt de ander weg uit het gezichtsveld. Geen ruimte voor reflectie op het eigen gedachtegoed. Soort zoekt soort! Arm bij arm, rijk bij rijk. Vreemdelingenhaters bij vreemdelingenhaters. Gelovigen bij gelovigen. Voorstanders van multiculturele samenlevingen bij voorstanders van multiculturele samenlevingen. Alles op het eigen eiland, zonder bruggen of aanlegsteigers. Het water eromheen uitgediept. Erheen zwemmen onmogelijk gemaakt.

onze samenleving

Soms denk ik dat wij net als dieren zijn. De Waddenzee valt droog. Allerlei soorten vogels zoals scholeksters, meeuwen en aalscholvers duiken er op af om in het drooggevallen gebied hun voedsel te vergaren. Allemaal tegelijk, maar makkelijk te onderscheiden als groep. Op de graslanden in Afrika zie je grote groepen grazers bij elkaar. Olifanten in kuddes.

Alles wat kwetsbaar is groept samen. Bang voor de vijand die loert naar de zwakkere prooi. Is het daarom dat wij ook zo zoekend zijn om ergens bij te horen? Is onze samenleving zo bedreigend geworden dat we ons, voor de zekerheid, thuis zijn gaan voelen bij de grootste schreeuwers. Is het lef om ons te onderscheiden verdwenen uit angst om op te vallen in anders zijn of een afwijkende mening te hebben?

Waar willen we heen?

Waar willen we heen? Is dit nog wel een vraag die gesteld kan worden of is er al een mechanisme op gang gekomen dat dit niet meer mogelijk is. Dat we ons niet meer kunnen verdiepen in, niet alleen in elkaars standpunt, maar ook in dat van onszelf. Wat drijft ons bij het maken van onze keuzes? Is dit de angst die vanuit alle hoeken van de samenleving gepredikt wordt? De angst voor verandering? Voor het onbekende? Durven we onszelf nog de vraag te stellen of angst een goede raadgever is? En zo niet, wat dan wel?

Zes miljard mensen op deze aarde. Misschien al zeven. En over tien, twintig jaar? Negen? Tien? Ik wil niet pessimistisch klinken maar we zullen toch wat moeten doen. Kiezen uit de mogelijkheden. En daarvoor zijn wij uitgerust met een eigenschap die ons onderscheidt van andere levensvormen. Ons verstand! Laten we daar dan ook iets mee doen waaruit onze kracht blijkt. Laten we dat dan ook gebruiken.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like