Kerst, the day after….

de day after kerst en het huis is boos

De bedden waren opgeruimd, de wasmachine draaide, het papieren rode kleed was op de een of andere manier van de tafel verdwenen.
De bakjes vol met restjes van twee grootse kerstdiners, waren de laatste stille getuigen van kerst. Het was overduidelijk  de day after..

Het huis was stil. Heel stil. Het kraakte niet, zoals oude huizen horen te doen. Nergens klapperde er een raam of reutelde een radiator.

Het huis zocht duidelijk een nieuw evenwicht.

Ze durfde de radio niet aan te zetten, bang dat de Top 2000 het huis zou storen in haar innerlijke zoektocht. En het maakte niet zo veel uit: ze had zelf toch een hekel aan de Top 2000, altijd gehad. Wat dat betreft, begreep ze het huis goed.

En dat het huis het niet leuk vond, dat het nu weer zo stil was, na drie dagen geroezemoes en gelach, dat snapte ze ook best.
Maar wat ze niet begreep was dat de stemmen van de gasten zo onverbiddelijk verstomden. Dat er niets van bleef hangen. Zoals de geur van een pan stoofvlees nog lang in de lucht hangt, ook als de pan helemaal is leeggegeten.

“Dat is het”, dacht ze, terwijl ze zachtjes de deksel van de groenbak sloot. “Dit huis is zo hard, zo onverbiddelijk. Het is alleen maar tevreden wanneer ik het vul met stemmen van mensen en geuren van eten. En drank. ” Ze had allang geleden opgemerkt dat het huis positiever werd, als er op feestjes wijn geschonken werd.

Ze merkte dat ze nijdig werd op het huis. En dat was zo’n nieuwe gewaarwording, dat ze even verbaasd ging zitten. Nog nooit, vanaf het moment dat ze hier als jonge bruid was komen wonen, had ze het in haar hoofd gehaald boos op het huis te worden. Integendeel. Ze had haar uiterste best gedaan het huis waardig te zijn. Het gesopt, geboend, onderhouden en volgestopt met kinderen en zakendiners.
Maar nu was ze het even helemaal beu.

De day after…

Het huis kende haar inmiddels zoveel jaar, het wist toch dat ze verdrietig werd van die stilte als iedereen de day after weer vertrok??? Moest het huis er dan nog een schepje boven op doen?
Ze kwam wat moeizaam overeind, de drukke dagen eisten hun tol.  Het was even prutsen voor ze de juist zender had. En toen knalde André Hazes door de kamers.
“Dat zal het huis leren” dacht ze.

lees ook in Fictie: de notuliste

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like