Kat in huis, deel 3
Mijn leven als bediende van een kat, valt echt niet mee…..
Aan het einde van de dag, meestal tegen een uur of negen ’s avonds is al het werk gedaan. Alles staat op de sites wat er voor vandaag ( en morgen ) op moet staan, de mails zijn verstuurd, ik ben uit gechat met mijn vriendinnen, de afwas staat in de afwasmachine. Rust dus.
Dan plof ik op mijn bank (manlief en ik hebben ieder een eigen bank) met mijn brei/haakwerk en zet ik de tv aan. Inmiddels heb ik uitgevonden dat ik met mijn leesbril op mijn neus tegelijkertijd kan breien en tv kijken ( note to self: schrijf een ode aan het multitasken). En dan ? Dan komt zij!!
De kat weet altijd het juiste moment te vinden
Zij springt op de rugleuning van mijn bank (altijd de mijne, nooit die van manlief) en begint me kopjes te geven. Kopjes ???? Kopstoten kan je beter zeggen. Het is ongelooflijk hoeveel kracht zo’n kleine iele kat in haar kop kan hebben. Het kan ook zijn dat ze gewoon weet waar ze raken moet…, maar hoe het is, is het: ik kan mijn handwerk wel opzij leggen.
Waarschijnlijk is dat ook de bedoeling: nu heb ik mijn handen vrij om mevrouw te aaien, onder haar kopje te kriebelen en nog een keer te aaien en nog een keer. Tot ik vind dat ik mijn plicht als bediende van mijn kat toch wel voldoende heb gedaan. En ik mijn handwerk weer oppak. Verontwaardigd loopt ze dan weg…Rust voor het personeel, denk ik terwijl ik een toertje verder haak.
Even later…
Even later is ze er weer. Kennelijk heeft ze bedacht dat je het personeel zo af en toe toch tevreden moet houden. Weer springt ze op de rugleuning om nu luidt spinnend mijn achterhoofd te likken. Soms vraag ik me af of zij die vieze shampoo waarmee ik mijn eczeem te lijf ga, niet gewoon lekker vindt…Of zou het toch pure liefde zijn, die haar tot deze wasbeurt drijft. Ik hou het erop dat ze haar personeel tevreden houdt…
heel schattig
Hahaha enorm herkenbaar. Ze komen nooit als je je handen vrij hebt en lekker tijd om te knuffelen. Maar bovenop mijn iPad of laptop liggen als ik bezig ben? Dat kan prima, toch?
Heel herkenbaar. Ons shadow is koning kopjes geven. En gek genoeg moet hij altijd mij hebben. Spidey heeft t dan weer op mn vriend voorzien
Zo herkenbaar!
Soms wil ik opstaan van de bank en dan komt onze Amber bij mij liggen, natuurlijk om geaaid te worden.
Amber is een stevige tante, moet afvallen, dus die zet je niet even op de grond om op te staan.
Meestal moet ik naar de 🚾 op dat moment en na een poosje zet ik door en neem Amber desnoods mee naar de 🚾.
Ze zit soms zelfs op mijn schoot, kun je je voorstellen hoe makkelijk ik dan zit 😂.
hahaha, ja dan zit je supercomfortabel….
Huisdieren brengen gezelligheid in huis. Wij hebben nu alleen nog een hondje. Als ze op de bank balanceert schrik ik, want zij is geen kat die altijd goed terecht komt.
herkenbaar ondanks wij geen katten meer hebben maar wel altiijd hebben gehad
O zo herkenbaar wij zijn echte katten mensen. Nu even zonder kat onze laatste een ragdoll is 2 jaar terug overleden ik mis jaar nog steeds
Hahaha zo herkenbaar ik heb er hier 2 rondlopen die precies het zelfde doen.
Aaaaw wat schattig. Ja inderdaad, dat weet ik nog wel van toen we nog een poesje en later een katertje hebben gehad. Die kracht die in die koppies zit. Zeker als ze wat willen (hahaha) en dat is vaak! Zo jammer en erg dat ze zo vroeg zijn overleden. Ik ben eigenlijk allergisch (behalve voor een Russian Blue – door de weinige schilfers) en dus gingen we voor een raskat. Alleen zijn die vaak heel kwetsbaar. Wat ook overduidelijk (twee keer zelfs) bleek. Heel veel verdriet van gehad.